Wie in Duitsland rondfietst, kan niet om dit lied van "unsere" Heintje heen.
Overal kom je in het prachtige landschap Schlösser tegen. In Münsterland bestaat er zelfs een rondrit langs 100 Schlösser. Het was dus onvermijdelijk, dat wij er af en toe ook eentje tegen kwamen. Nu kan ik uitgebreide verhalen gaan vertellen, maar de meesten waren, zoals te verwachten was, omgeven door een heuse slotgracht.
Toch zitten er grote verschillen tussen het ene slot en het andere. Ik kan het uitgebreid gaan beschrijven, maar een plaatje zegt vaak meer dan 1000 woorden.
Nu had Ada zo haar eigen ideeën bij het woord Schloss. Na een rit via Bremen door Ost-Friesland naar Oldenburg langs o.a. de Hunte, zag het er naar uit, dat het weer laat zou worden, voordat we bij een camping zouden zijn. Bij het binnenrijden van Oldenburg via het Stadtsfrost kwamen we op een industrieterrein uit, waar ook Ikea was gevestigd. Ik stelde voor, om daar te gaan eten. Goed eten en niet al te duur.
We zetten de fietsen tegen elkaar vast en namen de voortassen mee. Ada was nog niet tevreden en deed de kabel ook nog door de achtertassen, voor we naar binnen gingen.
Na voor € 7,50 p.p. zalm met tortellina en salade te hebben gegeten, mochten we het gebruikelijke rondje Ikea door het enorme pand lopen. In Duitsland is allers immers groter dan bij ons.
Bij de fietsen gekomen wachtte ons een verrassing. Ada had, nadat ze de kabel alsnog door de achtertassen had gedaan, haar sleutels in de fiets laten zitten. Gelukkig stond die er nog!
We reden vanaf Ikea linea recta naar de Hauptbahnhof. Onderweg, toen we net langs het riviertje de Hunte reden, hoorde ik, na over een hobbel gereden te hebben, een krak, alsof er iets metaalachtigs brak. Ik keek, maar ik kon niets ontdekken. Toen we bij Ikea waren, pakte ik de bepakte fiets bij het stuur en het zadel, en daar kwam toen een stuk ijzer uit zetten. Natuurlijk had ik het liever gehad bij een beklimming van een steile helling. Dan had ik tenminste kunnen zeggen: "Ik gaf zoveel kracht, dat mijn zadel het begaf!"
Bij de fietsenstalling van het Hauptbahnhof kocht ik een superzadel voor € 56,-. Als je 9000 km per jaar rijdt, is zitcomfort geen overbodige luxe. Het zadel werd er sofort opgezet, zodat we verder konden rijden over de schöne Ammerland-route naar Bad Zwischenahn voor de slotavond van de vakantie, waar het grote meer, das Zwischenahner Meer, in ijswinters trouwens volop wordt geschaatst langs de kanten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten