Vanochtend reden we weer met de Krasse Knarren in de Leidse IJshal. Vorige week waren er iedere ochtend schaatslessen voor kinderen.
Om 9 uur waren we op deze mooie herfstdag met sluierbewolking van start gegaan. Om kwart over 8 zag je prachtige rode wolken hangen, zoals je deze ook ziet op een vorstige winterdag.
Het schaatsen ging technisch behoorlijk goed, tot bij iets hogere snelheid de bochtentechniek niet naar behoren werd uitgevoerd. Dan verval ik toch in mijn oude fout, door te kort op mijn linkerbeen te glijden in de bocht. Aad van Tol en Arthur van Winsen wezen me hier op en Hans van der Plas bevestigde deze constatering. Ik ging er daardoor speciaal op letten, en toen lukte het weer wel, ook bij wat hogere snelheden.
Het is duidelijk: de verbeterde bochtentechniek is nog niet geautomatiseerd.
We reden de gebruikelijke piramide, met één kleine wijziging. In plaats van de 15 rondjes bij het terugtellen besloten we met een blokje snelheid aan het slot. We besloten met 5, 4, 3, 2 en 1 rondje, met telkens 1 rondje rust tussendoor.
"Zou deze gemiddelde Rijnsburger het bij kunnen houden?", vroeg Gerrit de Mooij zich af.
Ik kon hem terstond geruststellen. "Absoluut", antwoordde ik: "Jij mag de eerste 5 ronden op kop!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten