Euromast

Mijn in Rotterdam wonende zus Tineke werd gisteren 65 jaar en had ons uitgenodigd om dat te komen vieren in de Euromast.
Nu heeft een van mijn zwagers last van hoogtevrees, dus dat levert een arsenaal aan grappen op in de trant van: "Hopelijk zit de Euromast wat steviger in elkaar dan de Euro!"

Op de frisse, maar zonnige zondagmiddag fietste ik met Ada naar Leiden Centaal, waar we de trein naar Rotterdam namen. Bij Delft reden we de nevel in. Hoe zuidelijker we kwamen, hoe minder het zicht was.
We wandelden door het centrum van de Maasstad naar de Kunsthal en het Erasmus Medisch Centrum, waar we de Euromast, toch niet bepaald een kleine jongen, pas ontwaarden.

Door het park kuierden we hier naar toe, waar we de kersverse AOW-er konden feliciteren. Met mijn zwager Johan kon ik de kleedruimte bij de Bruggenloop nog eens doornemen: deze Ajax-fan mag zich omkleden in "De Kuip"! Via de mail meldde Johan, dat hij zou kijken, of er nog een plekje vrij was in de kelder.
Zelf dacht ik meer aan de kleedkamer van Feyenoord 1. Die met het bubbelbad.
Toen iedereen er was, gingen we met de lift omhoog naar het restaurant. De familie Breed is echter dermate groot, dat de supersnelle lift een paar keer op en neer moest, voor iedereen boven was.

Tineke en Johan zaten met de kinderen en kleinkinderen aan de middelste tafel, ruim geflankeerd door door de familie Breed en minder ruim door de familie Geurtz. De jarige zat in de wolken. Wij trouwens ook. Door het grijze wolkendek ging het prachtige uitzicht, tot aan Hoek van Holland toe, waar we ons op verheugden, volledig de mist in.
"Dit bedoelen ze nou met de vergrijzing", zei ik tegen mijn zus.

Daar dit de eerste keer was sinds de verschijning van "Molen- en Merentocht", was het een mooie gelegenheid om al mijn broers en zussen een gesigneerd exemplaar aan te bieden. De gastvrouw was natuurlijk het eerst aan de beurt.



Gezeten tussen mijn oudste broer Kees en mijn oudste zus Annie, toevaligerwijs ook nog mijn peter en meter, kreeg ik voor het heerlijke en gezellige diner van Annie een geschenk, waarvan ik niet eens wist, dat het bestond: mijn geboortekaartje.


U ziet het: ik ben op de wereld gezet om vreugde te brengen!