Hamburg

Gisterenavond werd in Hamburg, de stad van Ougenweide, mijn favoriete Duitse folkrockgroep, de vroeger beladen voetbalwedstrijd Duitsland-Nederland gespeeld. Zelf had ik hier weinig oog voor. Dinsdagavond is mijn vaste tainingsavond en voor voetbal kijken op t.v. blijf ik niet thuis. En met mij een stuk of 80 andere schaatsers.
Kennelijk doet de lichte vorst, die vannacht het eerste vliesje ijs op ondiepe sloten deed ontstaan, een aantal schaatsers uit hun zomerslaap ontwaken, want op de buitenbaan was het drukker dan de afgelopen maand. Gezellig druk. Je had nog alle ruimte om je slag af te maken.
Door het koudere weer was het ijs lekker hard en het gleed super. Technisch loopt het dit seizoen behoorlijk goed en de 45.23 bij de WAKZ-loop duidt er op, dat ik goed in vorm ben. Een prima combinatie.
Na op techniek in een behoorlijk tempo te hebben ingereden, kwam ik aan kop van een vrij grote groep te rijden. Martien Wijnands reed achter me. Een kleine 3 kwartier kon ik me aan kop van deze groep handhaven. Slechts een handjevol schaatsers, waaronder Mart Moraal, dubbelden me een aantal keren. Nico, één van deze schaatsers, zei bij het uitrijden aan het eind van de avond tegen me: "Je bleef maar gaan. Het duurde lang, voor we een rondje op je gepakt hadden!"
Inderdaad. Alles lijkt moeiteloos te gaan, als je in vorm bent.
Wie niet in vorm waren, waren de spelers van het Nederlands elftal. Nadat ze in september een maand lang de FIFA-ranglijst hadden aangevoerd, een unieke prestatie overigens, zit de sleet er op.
"You've reached your top,
and you just can't get any higher".

De kansloze 3-0 nederlaag tegen onze Oosterburen, lijkt me vooral een mentale kwestie. Een tijd lang lukte alles, met de nummer 1 plaats als een virtuele beloning. Daarna was de fut op een of andere manier uit Oranje. "The winning mood" is verdwenen. Nu komt het op wilskracht aan, over het algemeen niet het sterkste wapen van de Nederlandse voetballers.
In de kantine van de IJshal heb ik het staartje van Duitsland-Nederland gezien met het mooie derde doelpunt. Ik denk niet, dat ik veel lezers van mijn blog een plezier doe met een filmpje van deze wedstrijd.
Ik ben dus in het youtube-archief gedoken en vond wat beelden van Duitsland-Nederland van 23 jaar geleden in hetzelfde stadion.

Ook toen vond de wedstrijd op een dinsdagavond plaats. We hadden onder leiding van Erik van Kordelaar droogtraining met de IJVL die avond, bij de kantine van "Swift". We waren druk bezig op de schaatsplanken, terwijl de eerste helft gespeeld werd. Telkens ging iemand de kantine binnen, om de rest van de trainingsgroep van de ontwikkelingen in Hamburg op de hoogte te stellen.
Na ons gedoucht te hebben, keken we met nagenoeg de hele trainingsgroep naar het zinderende slot van deze wedstrijd. Met feest na afloop, dat spreekt.