Toen we aan boord van "'t Is net oars" stapten, zei zijn vrouw Annemarie, wat we allemaal dachten: "Hoe krijgt Anton het toch altijd weer voor elkaar?"
Over het verjaarscadeau hoefde ik niet lang na te denken.
's Ochtends was ik, voor het eerst sinds de Joop Zoetemelk Classic, weer op de racefiets gestapt. Ik fietste naar Noordwijkerhout, waar mijn broer Kees een stukje land heeft, waar hij bijzondere tulpenbollen kweekt.
Veel oude soorten, die hij op deze manier in stand wil houden, maar ook mutanten, waaruit een nieuwe soort tulpen geteeld kan worden.
De dag ervoor waren Ada, Ana en Siebe deze bloembedden wezen bekijken: een feest van kleuren en vormen. Ik was op dat moment 30 km aan het lopen. Met een etmaal vertraging begaf ik me naar een van de meest bijzondere bollenvelden van Nederland.
Vermoedelijk tref je alleen in de Keukenhof op zo'n klein oppervlak zoveel verschillende soorten tulpen aan.
Na me gedoucht te hebben vertrokken we met Siebes auto naar Harderhaven, waar ik met wat familieleden een stukje wandelde. Zodoende liep ik op deze Koninginnedag alle vrijmarkten.
Het was op deze zonnige dag erg gezellig op de tjalk. Na het eten ging om een uur of half 9 een deel van de familie Buijs voetballen tegen elkaar. Ik sloeg het aanbod om mee te doen af. Met het oog op de marathon wilde ik, met 30 km nog in de benen, geen risico nemen een blessure op te lopen.
De voetbalwedstrijd ging behoorlijk lang door, tot half 10. Toen was het donker geworden, doordat de zon in het Veluwemeer was gezakt. En dan hebben we het natuurlijk wel over de Antonzon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten