Jon Lord

Het was zowaar een droge avond in deze vochtige week. Met Hans Boers als chauffeur reed ik Jos Drabbels en Annerieke van der Beek naar het parkeerterrein bij "Scum", waar Andrea Landman en Frank Damen op ons wachtten.
Met zijn zessen liepen we over het strand naar "Huis ter Duin" in Noordwijk, waar we de eerste oefeningen van een reeks deden. Met diverse sprongen beklommen we de houten trappen vanaf het strand tot het terras.
Met de vrij forse wind tegen deden we 2 Steigerungen over 200 meter alvorens we weer richting Katwijk liepen. Om de 500 meter volgde een andere oefening: schaatssprongen, schaatsstappen e.d. Twee oefeningen wil ik speciaal onder de aandacht brengen. De eerste is de duinopgang. Een zware oefening is vanaf het strand in het mulle zand omhoog te sprinten. Je zakt bij iedere pas weer een stukje naar beneden. Als je boven bent, hijg je als een paard, maar ja, daar train je ook voor: om beter van te worden!
Bij de tweede oefening liet ik iedereen een getal onder de 30 zeggen: "Het getal dat je gezegd hebt, is het aantal keren, dat je op mag drukken!"
Annerieke had met 29 de hoofdprijs!
Na de training was er de gebruikelijke evaluatie in het bijgebouw van "Het Wantveld", daar er weer eens een bruiloft aan zee was.

Hen van den Haak kwam onze gelederen versterken op deze rustdag in de Tour de France, waarop bekend was geworden, dat Jon Lord was overleden.
Deze organist van Deep Purple is vooral bekend geworden door het jankende orgelspel op de klassieker "Child in time".

Behalve mede-componist van "Child in time" schreef Lord ook mee aan die andere klassieker: "Smoke on the water".

Maar daar ik een wat muziek aangaat soms wat eigenzinnige voorkeuren heb, is hier het absolute meesterwerk van Jon Lord, het onbekende "Wait a while", hier gezongen door Sam Brown.

In Katwijk zouden ze zeggen: "John Lord is back to the Lord".
En dat klopt: hij maakte hemelse muziek!