"Je bent de eerste hippie, die ik leerde kennen!"

Ruim een maand geleden kwam de uitnodiging via de mail binnen. Bas Warnink, Gerrit Dol en Joep Kapiteijn werden dit jaar samen 180 jaar en dat wilden ze gedrieën vieren op het strand.
Bij Today@Twelve in Zandvoort waren we op 23 augustus om 7 uur 's avonds welkom.

Ada en ik fietsten om kwart voor 6 naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Haarlem namen, waar we over moesten stappen. Op het perron, waar we op de trein naar Zandvoort moesten stappen, hoorde ik ineens: "Hé, Kikker, ook op weg naar een feestje?"
Marlies, Sjoerd, Trudy en Marcel gingen ook naar de 3 zestigers. In de niet zo heel stille stiltecoupé reisden we gezamenlijk naar de kustplaats met de lelijkste Boulevard van Nederland, een prijs, die volkomen verdiend in de wacht was gesleept. Over het strand liepen we naar Today@Twelve.
Van een van de zussen Jansen kreeg ik te horen: "Je bent de eerste hippie, die ik leerde kennen!"

Hetgeen ook volledig klopte en eerlijk gezegd behalve de haardracht nog steeds klopt.
Bij het feliciteren van de jubilarissen voldeed ik volledig aan de cadeautip: een envelop. Sterker nog, ik kwam met 3 enveloppen aanzetten. Toevalligerwijs zag ik donderdag bij Boekhandel Van den Berg in Katwijk aan den Rijn het boek "Savelsbos" staan.

Met wat zeer katholieke biertjes in de enveloppen had ik toch nog een redelijk evenwicht gevonden.

Langzamerhand druppelden de gasten binnen. Sommigen had ik jaren niet gezien, een flink aantal had ik nog gezien bij de reünie van "Oktopus".
De eerste livemuziek werd gespeeld door de band van bassist Gerrit, terwijl Annemieke Dol deze prachtige nummers zong.


Tim de Beer was inmiddels ook binnengekomen met zijn Sheila. Voor deze voetbalkenner pur sang kon het grote innen gaan beginnen. Hij had immers voor de tweede keer op rij de voetbalpool gewonnen.
Daarnaast had hij de meedeiner van Frans Bauer van een veel betere tekst voorzien, die door een koor van een man of 10 ongeoefend gezongen werd. Desondanks ging de polonaise door de strandtent!

Bas kwam Joep tegen, Oh Hé Oh
“La Salle” was toen een zegen, Oh Hé Oh
Gerrit houdt van geven, Oh Hé Oh
lang zullen ze leven, Oh Hé Oh

Bas en Joep, ja ‘tis waar
en ook Gerrit 60 jaar.
Samen heel veel gefeest in de ‘Hobbit’ het meest.
Zet het bier nu maar klaar!

Heb je even voor mij,
maak wat tijd voor me vrij.
Zeg me wat ik moet doen, want ik wacht op die zoen. Dans vanavond, wees blij.
Ja la la, ja la la 5x

Gaan nog vaak kamperen, Oh Hé Oh
toch wel stoer die Heren, Oh Hé Oh
Zingen, kan het even, Oh Hé Oh
zit ‘m in ons leven, Oh Hé Oh

Fiets je even met mij, achterop of aan m’n zij.
Puur natuur of elektriek, ietsje minder fanatiek. Maar dans vanavond als een kei.

Heb je even voor mij, maak wat tijd voor me vrij.
Zeg me wat ik moet doen, want ik wacht op die zoen.
Dans vanavond, wees blij.

Bas en Joep, ja ‘tis waar
en ook Gerrit 60 jaar.
Samen heel veel gefeest in de ‘Hobbit’ het meest.
Zet het bier nu maar klaar!

Heb je even voor mij,
maak wat tijd voor me vrij.
Zeg me wat ik moet doen, want ik wacht op die zoen. Dans vanavond, wees blij!

Het was een prima intermezzo tussen het vele dansen.




Al deze verschillende danssoorten deed bij deze oude hippie een briljant plan ontstaan voor de strandtraining, die ik op 1 september mag geven aan de droogtrainingsgroep van de IJVL: een serie dansen!
Dat ik daar niet eerder op gekomen ben! Je traint daarbij al je beenspieren behoorlijk intensief. Voor de dames van de IJVL heb ik deze geruststellende mededeling: het paaldansen laat ik achterwege.
Maar gevoegd bij het sluipen, een oefening die ik bedacht ha het bezoek aan het Karl May Museum in Radebeul, heeft deze beul van een trainer weer een nieuwe serie prikkels bedacht om de spieren te trainen voor het komende schaatsseizoen.
Nu we het toch over Indianen hebben: het voorlaatste nummer was "Wounded knee" van Redbone.

Ik begon met het fors in de maat meestampen met het drumritme, een voorbeeld dat navolging kreeg. De houten vloerplanken begonnen toen aardig door te hangen.
Om 12 uur was het zeer geslaagde feest afgelopen. Met Tim en Sheila konden we meerijden naar station Heemstede, waar we precies op tijd aankwamen voor de trein naar Leiden. Soms zit alles mee, want na alle stortbuien van afgelopen week bleef het droog en konden we de zon in de zee zien zakken in Zandvoort....