Vanmorgen werd de oogst bekend van de afgelopen transferperiode in het betaald voetbal. De Nederlandse clubs vestigden een transferrecord, maar de Engelse clubs deden daar nog een schepje bovenop en gaven een miljard euro uit aan nieuwe spelers.
Dat heeft alles te maken met de uitzendrechten van the Premier League. De clubs in de hoogste Engelse divisie krijgen in 3 jaar tijd van Sky een bedrag van maar liefst 7 miljard euro. En dan hoef je niet op een miljoentje meer of minder te kijken, als je een speler aan wilt trekken.
Maar ja, als je zulke bedragen investeert, dan wil je er natuurlijk wel een optimaal rendement uit halen en dat kan vooral in the Champions League. Het probleem bij sport in het algemeen en voetbal in het bijzonder niet altijd de gedoodverfde winnaar ook daadwerkelijk wint. Dat is ook de charme van sport.
Toen Feyenoord in 1970 ten koste van Celtic de Europa Cup won, struikelde het in het volgende seizoen in wat toen nog de Europa Cup 1 heette, in de eerste ronde tegen het nietige UT Arad uit Roemenië. Een daverende verrassing, die bij sport hoort.
Maar een miljardenbedrijf zit daar niet op te wachten. Vandaar dat de kans op voortijdige uitschakeling in the Champions League al was geminimaliseerd door het invoeren van een poulesysteem. De grote clubs hebben dusdanig veel kwaliteit ingekocht, dat de kans op uitschakeling in de eerste ronde door het spelen van 6 wedstrijden vrij klein is geworden.
aar dat ging de rijke clubs nog niet ver genoeg. Dus gaat de opzet van the Champions League op de schop.
De nummers één tot en met vier van de landen die de UEFA-ranking aanvoeren, mogen vanaf 2018 automatisch vier ploegen voor het hoofdtoernooi inschrijven. En er komt een nieuw zogeheten coëfficiënten-systeem waarop de ranglijst wordt gebaseerd. Zoals de ranglijst nu is, mogen Engeland, Spanje, Duitsland en Italië dan met vier ploegen deelnemen aan het hoofdtoernooi.
De opzet zou betekenen dat vanaf de editie in 2018/2019 zestien van de 32 teams in de Champions League uit de grote vier competities komen. Nu zijn dat er nog elf. Naast de veranderingen in de competitie-opzet van de Champions League, maakte de UEFA ook bekend dat de geldstroom veel groter zal worden. Meer prijzengeld en hogere startpremies zijn de clubs in het vooruitzicht gesteld.
De UEFA geeft met de nieuwe opzet toe aan de eisen van de grote landen. Zij zouden hebben gedreigd zichzelf af te scheiden en een eigen "Super League" te beginnen. In gewoon Nederlands noemen we dit chantage.
De UEFA heeft dus toegegeven aan chantage, terwijl het indruist tegen het wezen van de sport: een zo eerlijk mogelijke competitie. Niet dus. Degene met de dikste portemonnee heeft de grootste kans op het winnen van de beker met de grote oren.
Nu is het uitsluiten van "de kleintjes" niet iets geheel nieuws. Bij het Eurovisie Songfestival, een totaal andere tak van sport, zijn de grote landen ook al verzekerd van een plaats in de finale, simpelweg omdat hun omroepen meer geld inbrengen. De omroepbazen als poppenspelers....
Een Oudhollands gezegde luidt: geld regeert de wereld. Hetzelfde dat gebeurt in het voetbal en bij het songfestival gebeurt ook bij zaken als belastingbetaling. Ierland moet van de Europese commissie 13 miljard euro terugvorderen van Apple.
Als je alles omrekent, dan betaalde Apple betaalde effectief maar 0.005% belasting dankzij allerlei dubieuze constructies. Terwijl het bedrijf miljarden verdiende.
Leg dit maar eens uit aan de gemiddelde werknemer of aan de kruidenier op de hoek, die altijd de pineut is als het op belasting betalen aankomt.
Hoe zou het toch komen, dat de politiek en dan vooral de Europese politiek, zo weinig vertrouwen geniet bij de burgers, die wel netjes hun belasting betalen?
Zou het soms komen door dezelfde chantagetechnieken van de rijken, die overal mee weg komen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten