Een kurkdroge juni

Het is officieel een feit. Wat al langer was aangekondigd, werd werkelijkheid. Juni 2018 was een kurkdroge maand. In Zeeland viel op een KNMI-meetpunt slechts 1 millimeter.

Dat gold trouwens ook voor het totale tweede kwartaal van 2018,

Naast kurkdroog was het ook erg warm. Af en toe was het gemiddelde in de 30-daagse temperatuuranomalie. Deze lag in mei zelfs 4 graden boven het gemiddelde.

Nu heeft deze grafiek een duidelijke neiging tot extremen. En dat brengt mij tot een heel voorzichtige winterverwachting. Op een of andere manier heeft het weer de neiging zich te herhalen. Lange koude periodes worden afgewisseld met nog veel langere en warmere periodes.
Dit lijkt mij gunstig. Temeer daar de kou in februari en maart dezelfde oorzaak heeft als de extreme warmte daarna: hogedrukgebieden in het noorden, met name in Scandinavië, die resulteren in oosten- en noordoostenwinden bij ons. Zulk weer in december, januari en februari brengt ons gegarandeerd op natuurijs.

Warmlopen

Bij veel sporten zie je mensen, die zich warm gaan lopen, voordat ze gaan beginnen. Ik doe dat heel selectief. Bij de droogtraining doe ik het eigenlijk altijd. Met schaatsen daarentegen doe ik het eigenlijk nooit. Dat heeft te maken met de manier, waarop ik train. Ik train eigenlijk alleen op duurvermogen. Daarbij gebruik ik trouwens wel de eerste paar ronden om in te rijden. De eerste rondjes schaats ik dus nog niet volle bak.

Met hardlopen ligt het aan de afstand. De halve marathon is het kantelpunt. Bij afstanden tot de halve marathon ga ik gewoon warmlopen, bij de halve marathon, de 30 kilometer en de marathon zelf gebruik ik de eerste kilometers om de spieren warm te laten draaien. De energie, die je met het inlopen hebt uitgespaard, kun je later in de loop uitstekend gebruiken!

Vandaag kreeg ik bij het trainen te maken met een andere vorm van warmlopen. Ik zou op en neer lopen naar de volkstuin. Het weer had veel weg van de marathon van Leiden, met dat verschil, dat we toen met sluierbewolking te maken hadden en vandaag niet.

Toen ik om half 12 naar de  tuin ging lopen, viel de warmte als een deken op je. Ik had thuis wat water gedronken, bij de tuin nam ik een heupflacon water en weer thuis dronk ik nog een glas water weg. Je moet je immers aanpassen aan de omstandigheden.
Hoewel het niet bepaald mijn weer is, kan ik goed tegen de hitte. Zo ook vandaag, toen ik ging warmlopen zonder warmlopen.

Ploegleider van het jaar

Volgende week zaterdag start in Noirmoutier-en-l'Ile de Tour de France. Net als andere jaren doe ik dit jaar mee met "De beste ploegleider" van het Leidsch Dagblad. Toen deed ik mee onder de naam "De Elfsteden toch gereden".

Vanwege de actualiteit koos ik dit jaar voor een andere naam: 333m.nl.
Ik heb hiervoor gekozen, omdat we over een paar jaar kunnen schaatsen op een nieuwe kunstijsbaan bij zwembad "De Vliet" als vervanging van de Leidse IJshal, die in de volksmond nog steeds de Ton Menken IJsbaan wordt genoemd.

De gemeente Leiden garandeert een ijsbaan van 250 meter. Als de omliggende gemeenten meebetalen en er middels acties en sponsoring  in totaal 3,2 miljoen euro wordt opgehaald, komt er een 333-meterbaan. De acties, waaronder een loterij, worden gehouden onder de noemer "333m.nl".

Een van die acties om de loterij onder de aandacht te brengen was de deelname aan de peurbakkentocht.

Hopelijk scoor ik dit jaar heel hoog bij de Ploegleider van het jaar, zodat 333m.nl telkens weer onder ieders aandacht komt.
Aan de ploeg kan het niet liggen. Die is, met de beperking dat je voor 100 punten 8 renners en 5 reserves moet kiezen, gedegen. Zoals ieder jaar kijk ik naar een tweetal rondes in het bijzonder: de Ronde van Zwitserland en het Criterium du Dauphiné. Degenen, die in deze meerdaagsen goed rijden zijn immers in vorm, terwijl degenen, die de Giro d'Italia uitgereden hebben in de Tour juist meestal minder goed voor den dag komen al weet je het met astmapatiënt Chris Froome natuurlijk nooit....
Daarnaast raadpleeg ik steevast de databank van Procycling, waar je de uitslagen van de profrenners van het lopende jaar keurig op een rijtje vindt staan.
Een vaste waarde in mijn team is Peter Sagan. Als hij niet uit koers wordt genomen, staat de wereldkampioen garant voor het winnen van de groene trui, die hij in de Tour de Suisse ook won. De 20 punten zijn dus een goede investering.

Tevens koos ik voor de winnaar van de Ronde van Zwitserland, de Australiër Richie Porte. die 16 punten kostte. Een koopje was diens ploeggenoot Stefan Küng met 3 punten. Deze Zwitserse tijdrijder reed na winst in de ploegentijdrit 3 dagen in de leiderstrui en hij won de slotetappe.

De meeste renners haalde ik uit de ronde, die vroeger de Dauphiné Liberé heette. Ik koos voor de winnaar en de nummers 2 en 11 van de "Kleine Tour". De Britten Geraint Thomas en Adam Yates kostte me 29 punten en ons klimtalent Antwan Tolhoek slechts 2 punten. Hij is de eerste reserve.
De basisploeg werd compleet gemaakt door Primoz Roglic, die de Ronde van Romandië, de Ronde van Slovenië en de Ronde van Baskenland gewonnen heeft en de Belgische kampioen Yves Lampaert. Daarnaast koos ik voor Egan Arley Bernal, de winnaar van de Ronde van Californië en de nummer 2 van de Ronde van Romandië. Deze Colombiaan kostte 11 punten. Roglic 12 punten en Lampaert een luttele 3 punten. Zo kwam het totaal op 96, zodat ik slechts 4 punten over had voor 4 reserves. Timothy Dupont, Damien Howson, Koen de Kort en Michael Schär zullen geen potten breken. Zij mogen ijsjes halen  voor hun kopmannen.

Daar heb ik ze ook op uitgekozen. Deze ploegleider van 333m.nl is gek op ijs!

Tuinenloop

Het was vandaag in Brabant op een haar na een tropische dag.

Daar dit al dagenlang in de verwachtingen zat, was ik vanmorgen al vroeg naar de tuin gegaan om de planten in de kas en diverse plekken op de tuin water te geven. Om 8 uur was het nog goed te doen om hard te lopen.

Maar dat was niet mijn grootste kopzorg. Dat was, hoe mijn achillespees het zou houden na de niet bepaald geslaagde skeeleravond. Nou, dat viel reuze mee. Ik had tijdens het lopen nergens last van. Na me gedoucht te hebben, smeerde ik mijn enkelgewricht en de pees in met spiroflor.
Meer kan ik op dit moment niet doen. Ik hoop, dat de klachten met gedoseerd bewegen vanzelf verdwijnen.

Kaag en Braassem

Kaag en Braassem is aan boord.

Deze gemeente, waardoor een groot deel van de Molen- en Merentocht wordt gereden, betaalt na Zoeterwoude als tweede gemeente mee aan de komst van een 333-meterbaan.
Hulde daarvoor. Goed voorbeeld doet goed volgen. Nu de andere omliggende gemeenten nog!

"Sandra Voetelink kon zo sierlijk schaatsen!"

Na een serie wat koelere dagen, waarbij de 30-dagen temperatuuranamolie na 3 maanden voor het eerst weer eens onder het gemiddelde dook, fietste ik in het avondzonnetje naar de skeelerbaan van Leiderdorp.

Ik trok om half 8 mijn skeelers aan en ging een paar rondjes inrijden, alvorens ik voor het eerst mee zou doen met een skeelertraining onder leiding van Hoogmadenaar Willem van der Laan, met wie ik al een kleine 40 jaar regelmatig schaats in de Leidse IJshal.

Zou, want bij het inrijden kreeg ik pijn rond mijn achillespees. Kennelijk de terugslag van het urenlang schaatsstappen doen op de voorplecht van de peurbak.

Nu is pijn altijd een signaal. dat er iets niet goed zit in het lichaam. Maar iedere sporter weet, dat je soms "door de pijn heen kunt trappen". Ik stopte dus niet acuut, maar skeelerde heel rustig door. De pijn werd wel minder, maar verdween niet helemaal. Pas na drie kwartier rustig inrijden sloot ik me bij de trainingsgroep van Willem aan.

De opdracht was om in groepjes van 4 in elkaars slag te skeeleren. 

"Daar leer je veel van", zei onze skeelertrainer.

Hij vervolgde: "Een jaar of 20 geleden moesten wij bij een trainerscursus achter Sandra Voetelink schaatsen. Daar leer je heel veel van. Je neemt ongemerkt toch haar slag over."
Dat klopt. In de Leidse IJshal schaats ik vaak aan het eind van de training een aantal rondjes achter Wierd Wagenmakers. Deze Fries is ook gezegend met een puntgave techniek.
Daarna kwam Willem met een volzin, die ik als een intikkertje beschouwde: "Sandra Voetelink kon zo sierlijk schaatsen!"
Deze kans voor open doel liet ik niet lopen: "Dat heb je tegen mij nog nooit gezegd, Willem."
Ik had buiten de waard gerekend, want Tjeerd Siersma reageerde ad rem met: "Dat zal wel niet voor niets nooit gezegd zijn, Bert!"

Deze boemerang kwam als een voltreffer terug.....
Het laatste deel van de skeelertraining reed ik met de handrem erop mee, waarna ik met Wim Slootweg, Bertil Govers en Carolien van de Wetering herinneringen op aan het schaatsen op natuurijs in de afgelopen winters, waaronder op Le lac d'oiseaux en vooral op de Ankeveense plassen met ""t Wapen van Ankeveen" als absolute hoogtepunt.

Krijn Post

Soms heb je in de bibliotheek onverwachte ontmoetingen. Zo ook vanmorgen, toen ik een oude man mocht helpen bij het kopiëren van krantenknipsels uit een plakboek. De eerste foto betrof een wielerwedstrijd uit 1955....

Het bleek Krijn Post te zijn, een van de beste amateurwielrenners uit de jaren '50. Met winst in de Ronde van het IJsselmeer, de Ronde van Midden-Nederland, de Ronde van Zuid-Holland en 4 keer op rij winst bij het kampioenschap van Noord-Holland timmerde deze Haarlemmermeerder flink aan de weg.

Hoewel wonend aan de Leimuiderdijk in Burgerveen, stond hij te boek als Venneper. Voor de post viel Burgerveen onder Nieuw-Vennep.
Hij was 2 jaar lid van "Swift" ïn Leiden en daarna van "De Bataaf" in Zwanenburg. Hij bleek Hans Solleveld te kennen, met wie ik de laatste jaren in de Leidse IJshal schaatsles heb gegeven aan kinderen. Verder kende hij mijn inmiddels overleden ex-zwager Joop Cuvelier en zijn wielrennende broers goed, net als de voormalige trainer van DIOS, Frans Mahn.

Het was een genoegen om met de 85-jarige ex-prof te praten over de wielersport rond mijn geboortejaar. Hij oogde nog steeds fit en zorgde voor genoeg dagelijkse beweging. Krijn Post kan bogen op een mooie erelijst. Ik neem mijn petje af voor deze krasse knar.

De juiste toon

In het Frans heb je de uitdrukking: "C'est le ton qui fait la musique". In goed Nederlands zeg je dan, dat de toon de muziek maakt. Dat geldt niet alleen voor de muziek.

Ook in een huwelijk komt het er op aan om de juiste toon te treffen. Mijn vrouw beheerst die kunst als geen ander. Bij het ontbijt vroeg ze aan me, of ik nog naar de volkstuin ging om de planten water te geven om er subtiel aan toe te voegen: "Dan kun je de laatste aardbeien plukken."

Ada wist een gevoelige snaar bij me te raken.
Een half uur later fietste ik naar de volkstuin toe, waar ik beide taken naar behoren verrichten. Zo ziet u maar: je bereikt in het leven meer als je de juiste toon weet te treffen....

Valse start

Het plan was om vanmorgen om half 6 op te staan. Ik werd om 4 uur wakker, draaide me nog eens om en dommelde bijna weer weg, toen mijn vrouw zei: "Het is 6 uur!"
De wekker stond stil.

Ik had al op de fiets moeten zitten om de trein van kwart over 6 naar Rotterdam te nemen, maar een batterij, die leeg was geraakt, had dat verhinderd. Mijn eerste dag als oppasopa begon met een valse start.

Om half 7 had ik de trein, dus met een kwartier vertraging begon ik aan deze nieuwe taak. Ik had een leuke dag gehad met Faas. Het is een tevreden kind, die er voor zorgde, dat ik het trainingsschema van vanavond nog een klein beetje omgooide.
Ik had hem op zijn buik in de box gelegd en toen zag ik hem telkens een klein beetje naar links en naar rechts bewegen. Het leek veel op een rugspieroefening, die ik bij de droogtrainingen van de IJVL regelmatig heb moeten doen. En vanavond mocht ik de training geven....
's Middags wandelde ik met Faas in de kinderwagen naar het winkelcentrum in de buurt. Het was heerlijk weer. De buitenlucht was kennelijk zeer vermoeiend, want Faas sliep als een roos. Drie uur later werd hij wakker.

Ondanks de valse start had ik een heerlijke dag gehad met mijn kleinzoon en had ik de laatst mogelijke trein  om nog op tijd te zijn voor de droogtraining.
Op "De Bult" gaf ik training aan 10 IJVL-ers. Net als 2 weken geleden lag de nadruk op de schaatsplank. Nu was de piramide 30, 60, 90 en 120 seconden en weer terug.

De andere helft voerde de volgende oefeningen uit: 30 seconden opdrukken, 1 minuut statisch zitten, 2 x 30 seconden de Faas-oefening met 30 seconden rust, 2 minuten rechte buikspieren, 2 x 30 seconden schuine buikspieren met 30 seconden rust, 1 minuut afwisselend op het linker of het rechterbeen statisch zitten en tot slot 30 seconden opdrukken.
Na een rondje loslopen deden we dezelfde piramide nogmaals, maar nu met de schaatsstappen. We besloten de training met 2 Steigerungen omhoog.
Na een leuke oppasdag was het ook nog een leuke droogtraining. En dat na een vals start....

Rondjes om de kerk

Voorafgaand aan de reünie van jongerenkoor "Oktopus" in samenwerking met "Mitswa" hadden we vandaag een tweede repetitie. Deze hadden we aan het eind van de morgen en het begin van de middag.

We moesten iedereen vooraf wel inseinen, dat men op tijd moest komen, want in het kader van de Vennepse feestweek was er een wielerronde georganiseerd, het bekende rondje om de kerk.

Het was zaak om voor het startschot in de kerk te zijn, daar het anders lastiger zou worden, doordat het wielerparcours overgestoken zou moeten worden.

Vanaf half 11 konden we terecht in "De Herberg" voor de koffie en de thee en vooral voor een praatje met deze en gene, voordat we werkelijk gingen oefenen.

Er waren wat minder koorleden aanwezig dan afgelopen maandag bij de eerste repetitie.

Oktopus-toetsenist Jan Kolman was er wel, net als Lena Lelyukhina, die ons de eerste keer begeleidde.

Het ging als geheel al een stuk beter, doordat alles al een keer was doorgezongen. Wel viel het verschil in manier van dirigeren tussen Charlotte Holthuijsen en Joop Beenakker op.

Het verschil tussen de vaste hand en de losse pols. 

Ook dit keer mochten Theo Vermeulen en ik ons als volledige bassectie van "Oktopus" uitleven op het vierstemmige "Jij bent een droom".

Wat dat aangaat zitten we in een luxe positie. Jan Suidgeest moet alle baspartijen van "Mitswa" in zijn eentje zingen.

Om 1 uur zat de repetitie erop en moesten we de kerk verlaten, daar deze was verhuurd aan Koreanen.

Tussen de wedstrijd van de vrouwen en de mannen door konden we gemakkelijk het parcours van de rondjes om de kerk kruisen.

Een flink deel van de thuisreis fietste ik op met Rob Pijpers, die wederom de filmopnamen voor zijn rekening nam. Zaterdag zien we elkaar weer.

Op zijn Duits

Zoals gebruikelijk deed mijn vriendengroep ook dit Oranjeloze wereldkampioenschap voetbal weer mee met de rage van het gokken op de finale. Zoals gebruikelijk scoorde Duitsland erg hoog als winnaar en nog vaker als finalist.
Bas: Duitsland - Brazilië
Margriet: Spanje - België
Kikker: Duitsland - België
Rob : België - Duitsland
Tim : Brazilië - Duitsland
Willem: Brazilië - Spanje
Joep: Duitsland - Spanje

Alles was na de verrassende overwinning van de Mexicanen op onze Oosterburen ineens anders, zeker nadat Mexico gisterenmiddag de tweede wedstrijd tegen Zuid-Korea hadden gewonnen. De Duitsers moesten van Zweden winnen, anders lagen ze eruit.

Ik was naar Bas en Nel gefietst om met hen mee te rijden naar de Utrachtse Heuvelrug, waar Bert Rijkse een feest gaf. In de auto luisterden we naar de eerste helft. Een sensatie tekende zich af. De Scandinaviërs gingen met een 1-0 voorsprong rusten.
Tijdens het gezellige tuinfeest kregen we niets mee van de ontknoping. We namen alle tijd om met bekenden te praten. Ik kletste bij met Rob en Saskia van der Werve, die ik al een paar jaar niet had gezien.

Toen we na gedanst te hebben op "One step beyond" opstapten bleek in de auto, dat Duitsland geen stap terug had gedaan. Dankzij een doelpunt in de slotseconden van Toni Kroos werd Zweden alsnog verslagen.

Zoals zo vaak een ultieme ontsnapping op zijn Duits!

Peurbakkentocht voor 333m.nl

Twee weken geleden ontving ik van Fione den Outer van de Leidse IJshal het verzoek, of ik schaatsers wilde benaderen via  mijn netwerk om mee te doen met de peurbakkentocht. Dit was een prima middel om de loterij voor 333m.nl goed onder de aandacht te brengen van de Leidse bevolking.

Natuurlijk wilde ik dit en aangezien het het beste werkt als je zelf het goede voorbeeld geeft, meldde ik me meteen aan als bemanningslid. Ook Hans Boers zou van de partij zijn.

Ik stalde mijn fiets gisterenmiddag en wandelde in schaatskleding naar de Beestenmarkt, waar de start van de peurbakkentocht zou zijn.

Het kwam wat dat aangaat goed uit, dat het gisteren behoorlijk koud was.

Vooral tijdens het wachten op de afgemeerde boot, die bij de Beestenmarkt in de wind lag, leek het eerder herfst dan zomer.

Steeds meer peurbakken verzamelden zich. Iedere boot had een ander thema. We kwamen dus steeds meer in de stemming.

Ik wist trouwens niet eens, wat ik verwachten kon. Ik was nog nooit bij de peurbakkentocht geweest. Vroeger was deze altijd op donderdag, mijn vaste werkavond bij de bibliotheek.

Na het eten vertrokken we om een uur of 7 met naast Hans en mij ijsmeester Jan van Rijn en IJVL-er Marc Onnen in schaatskleding, net als 2 jonge meiden uit het gewest.

Nu begon het werken. Ik had in mijn hoofd, dat ik op de voorplecht van het schip schaatspassen zou doen om aandacht te vestigen op de loterij van 333m.nl.

Hoe lang ik het vol zou houden? Ik had geen idee. Langer dan 10 minuten had ik het nog nooit gedaan. 

Maar onder aanmoediging van de 2 speakers aan boord, Rolf Marselis en Jan Pieter Tensen, drievoudig winnaar van de 1000 rondjes van Leiden, bleek dat persoonlijke record gemakkelijk gebroken te kunnen worden. 

Het enige lastige was, dat de voorplecht niet helemaal vlak was. Zodoende ging ik na een klein half uur mijn rug toch wel voelen.

Maar het massaal toegestroomde publiek zorgde voor een soort Elfstedentochtsfeer en dan kun je meer afzien dan anders. Het was gewoon genieten tijdens het filevaren door de grachten van onze mooie Sleutelstad!

Er werd gefilmd door o.a. Unity FM en het Leidsch Dagblad.

 

Doordat het varen zodoende langzamer ging dan ik had ingeschat, kreeg ik toch wel een beetje spijt van mijn na een kwartier "droogschaatsen" gedane uitspraak: "Ik ga door tot de finish!"

Gelukkig waren er af en toe lage bruggen, waardoor je verplicht was om rust te pakken. Oud-bondscoach Egbert van 't Oever zei eens tijdens een lezing: "Een knipperlichtje gaat langer mee dan een licht, dat constant brandt."

Hij had helemaal gelijk. Af en toe een minuut of een paar minuten rust waren weldadig voor zowel de rug als de kuiten, waar ik op de Herengracht last van begon te krijgen. Een paar keer ging ik even met de benen omhoog liggen. Zo kon het afvalzuur uit de kuiten naar de bovenbenen zakken.
Na ruim anderhalf uur kwamen we via de Oude Rijn weer terug bij de samenvloeiing van de Oude en de Nieuwe Rijn, waar de finish was. Ik was blij, dat deze extra zware droogtraining erop zat.
Met tientallen peurbakken was het met het massaal toegestroomde publiek één groot feest in de avondschemering. De carnavalsoptocht over de grachten was ten einde.

Pardon, de  3 Oktoberoptocht over de grachten!
Nu we het toch over 3 hebben: vergeet u niet om uw lot of liefst nog uw loten te kopen op 333m.nl?