Kikkerkoor

Ter hoogte van De Engel hoorden wij gisterenavond op de terugweg van Hillegom een heus kikkerkoor.

Meer aanmoediging had mijn vrouw niet nodig. Ze zat al tijden te dubben, of er een vijver moest komen op de volkstuin of niet. De vrij platte plastic ton, die als vijverbodem dienst kon doen, was al maanden geleden van het grof vuil gered. De plannen waren, om deze bak vandaag in te graven.

Alleen de weersverwachtingen waren niet ideaal voor zwaar werk. Op de luwe volkstuin is het met zonnig weer altijd warmer dan het nabijgelegen KNMI-meetpunt Voorschoten aangeeft. Desondanks fietste ik na in de bibliotheken van zowel Rijnsburg als Valkenburg gewerkt te hebben, naar de volkstuin toe. Door de nieuwe fietsbrug tussen Oegstgeest en Valkenburg liggen de bibliotheken voor een fietser ineens stukken dichter bij elkaar.

Om 2 uur at ik met Ada op de tuin, waarna we aan de slag gingen. Ik deed het graag. Ik had nooit gedacht, dat ik nog eens van mijn vrouw zou horen: "Ik doe alles wat je zegt!"

Tegenover zulke onvoorwaardelijke liefde mag ik mezelf ook wel van mijn beste kant laten zien. Dat werd dus een balk verschuiven, een drietal vingerhoedskruiden verpoten, veel spitten en veel emmers grond versjouwen.

En dat allemaal voor het goede doel: een kikkerkoor op onze eigen volkstuin.

Maar om 4 uur was de bak ingegraven en voor de helft met water gevuld.

Doch wie dacht, dat ik nu op mijn lauweren kon gaan rusten, die vergist zich deerlijk.

Ada had nog een klusje voor me: aardbeien plukken. Het is mijn favoriete taak op de tuin. Af en toe verdwijnt er een aardbei in mijn mond. Maar niet verder te vertellen hoor....