Tijdloop Stevenspark

Afgelopen week kreeg ik van IJVL-lid Walter Boon een uitnodiging om mee te doen aan de door hem georganiseerde Tijdloop Stevenspark.

Ik heb er een paar dagen over getwijfeld of ik mee zou doen, daar ik morgen de 10 kilometer van de Online Marathon van Leiden ga lopen. Maar ja, van een kilometer hardlopen word ik niet warm of koud. Ik meldde me dus aan bij mijn marathonmaat.

Joop Zoetemelk kwam ooit met de gevleugelde uitspraak "De Tour wordt in bed gewonnen!"

Wat dat aangaat zat ik wel goed, want onze logé sliep klokje rond en werd pas rond kwart voor 8 wakker. Een kwartier en een poepluier later konden we plaatsnemen aan de ontbijttafel. Ada zat een beetje op hete kolen, want zij zou om 9 uur op de volkstuin zijn voor een onderhoudsochtend.
Opa kon zich derhalve vermaken met Faas, die in de loop van de ochtend opgehaald zou worden door zijn ouders. Een van de activiteiten was skypen met Siebe en Ana in het wonderschone Asturias.

Na de dieren op de boerderij te hebben gezien, was het de beurt aan onze jonge pianist.

Dit virtuoze muzikale talent gaf zelf aan, wanneer het publiek mocht klappen. Wel zo makkelijk.
Om half 11 waren de ouders van Faas er. In onze tuin dronken we in het lentezonnetje koffie, thee, melk en water. Voor elk wat wils. Ongeveer 3 kwartier later nam ik afscheid van hen. Na 2 maanden afwezigheid hadden we met volle teugen genoten van de logeerpartij van onze kleinzoon.
Ik pakte de fiets en reed naar "De Helianth" om zowel ons bestelde brood als dat van mijn schoonouders op te halen. Thuis maakte ik de lunch klaar en na de boodschappen afgegeven te hebben bij Ada's ouders fietste ik door naar de volkstuin, waar we op deze warme lentedag lunchten.

Doordat het op de tuin al weer behoorlijk droog was, gaf ik daarna een uur lang planten water om tenslotte nog een half uur takken te knippen, voordat we samen naar huis fietsten.
Ik trok alvast mijn hardloopkleren aan voor de Tijdloop Stevenspark, waarvan dit de startlijst was.

Met 2 koppen minestronesoep in mijn maag wandelde ik naar de start, waar ik om 5 over half 8 kon vertrekken voor de kilometer. Niet bepaald mijn specialiteit. Ik ben meer van de titel van een boek van cabaretier en hardloper Dolf Jansen: "Altijd verder".

Mijn doel was om onder de 5 minuten te lopen. Met 4.55 is dat heel aardig gelukt. Ik heb wel eens 4 minuten laag gelopen op de kilometer, maar dat was na een seizoen droogtraining met vrij veel sprintwerk. De afgelopen maanden heb ik alleen aan duurwerk gedaan.
Met die 4.55 werd ik hekkensluiter. Ik zat 1 seconde achter de enige vrouwelijke deelneemster. Deze "tijdrit" voor hardlopers was in 3.26 gewonnen door Marnix Boon, die in het Zorg en Zekerheidcircuit wel eens op het podium staat.

Ik wandelde weer naar huis toe na de prijsuitreiking van de Tijdloop Stevenspark. Met weinig deelnemers konden we voldoende afstand houden van elkaar. Dat was vanmiddag op de Haarlemmerstraat wel anders....