Het hazenpad

Gisterenmiddag was het te warm op de volkstuin om planten water te geven.
"Dat doe ik morgenochtend vroeg wel", zei ik tegen Ada.
Daar ik om 6 uur al een tijdje wakker lag, stapte ik uit bed, toen mijn vrouw ontwaakte.
Ik trok mijn sportkleding aan en om kwart over 6 trok ik de deur achter me dicht en liep naar de volkstuin toe. In de weilanden, die grensden aan de Stevenshof, zag ik 6 hazen vlak bij de sloot in het gras liggen, waar ze gras aten.Zo dichtbij kun je niet vaak komen.

Bij de volkstuin aangekomen zag ik, dat ik niet de enige vroege vogel was. Ik kwam gelijktijdig aan met een andere tuinder. Van mijn vrouw had ik gehoord, welke planten water moesten hebben. Ik was een half uur bezig, waarna ik naar huis terug liep op deze morgen met ideaal loopweer.

Nu kent iedere duursporter de term "hazen" wel.

Bij de Stevenshof aangekomen zag ik tot mijn stomme verbazing een jonge haas op het fietspad zitten. Dit was dus letterlijk het hazenpad. Toen ik dichterbij kwam, koos deze haas dat dan ook. Hij deed het alleen in een tempo, dat ik absoluut niet bij kon houden.

Daarbij vergeleken voelde ik me een schildpad.