Weidevogels

Op de lagere school, ja, zo heette de basisschool in onze jeugdjaren, hingen in de klas met enige regelmaat prachtige schoolplaten. Zo ook die van weidevogels.
Soms was het in combinatie met watervogels.
Soms in combinatie met bosvogels.

Vanmorgen was het halfbewolkt, toen ik na het ontbijt een stukje hard ging lopen. Gisteren hadden we een redelijk zware droogtraining op de schaatsplank, maar we hadden niet veel hardgelopen. De bovenbenen waren dus goed getraind, de kuitspieren konden nog wel wat training gebruiken.

Ik liep op en neer naar de Maaldrift, het doodlopende weggetje bij KNMI-meetpunt Voorschoten. Behalve de gebruikelijke eenden en meerkoeten zag ik een tweetal visdiefjes hun sierlijke duikvlucht in de Schenksloot maken. De dag kon al niet meer stuk.

Na me gedoucht te hebben na 5,6 kilometer hardlopen, fietste ik naar het huis van mijn schoonouders. Daar was mijn vrouw al. Met Ada en haar vader fietsten we naar Park Cronesteyn, waar we tussen een miljoen daslookplanten door wandelden over de paden.

Zo kwamen we bij de bomen uit, waar de lepelaarsnesten in gebouwd waren.


We zagen een jong zijn eerste vlucht maken. Precies zoals in het prentenboek waar we onlangs onze kleinzoon uit voorgelezen hadden.

Jan Boon had onlangs deze prachtige foto gemaakt van de lepelaars.

Op de terugweg naar de fietsen liepen we langs een weiland vol ganzen.

Klik op de foto om deze te vergroten.
We reden in Cronesteyn langs een ooievaarsnest naar Zoeterwoude, waarvandaan we het fietspad naar de Vlietlanden namen. In het weiland bij de molen bij de A4 telde ik 4 grutto's. 


Mijn vrouw zou haar ouders vanmiddag helpen, maar ze had voor mij nog wel een taakje op de volkstuin. Ik mocht de bonenstaken van het zoldertje in het schuurtje halen. Als bibliothecaris werk ik graag mee aan het uitdragen van de Nederlandse literatuur.

Na op de tuin gegeten te hebben, fietste ik naar huis toe. Thuisgekomen ontving ik een appje van mijn vrouw. Of ik iets naar haar toe wilde brengen. Daar ik vorige week glom van voldoening, toen ik Ada tegen een medetuinier hoorde zeggen: "Bert doet alles voor me!", kon ik nu de daad bij het woord voegen.

Het geheim van een goed huwelijk. Ik haalde de fiets weer uit de schuur en fietste in het zonnetje voor de derde keer naar het huis van mijn schoonouders. Op de terugweg reed ik langs fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland. 

Gisteren had ik in Trouw een artikel gelezen over een dreigend tekort aan fietsonderdelen. Daar ik ieder jaar mijn fiets voor de jaarlijkse fietsvakantie grondig laat opknappen, wilde ik weten, of zij enkele essentiële onderdelen nog in voorraad hadden. Ze hadden van de cassette, die ik bij het achterwiel nodig heb, nog maar een paar in voorraad. Volgende week kan ik mijn fiets brengen voor een onderhoudsbeurt. Men heeft het gewoon heel druk.

Zonder het voldoen aan de vraag van mijn vrouw had ik vermoedelijk achter het net gevist op deze dag, waarop ik 48 kilometer gefietst heb en heel wat weidevogels heb gespot.