Het is een oeroude traditie om met Hemelvaartsdag te gaan dauwtrappen. Op zich zou het best gekund hebben. We werden om 6 uur wakker. Maar ja, je weet hoe dat gaat met 65-plussers. Ze blijven nog even liggen en vallen dan weer in slaap.
Ontspannen stapten we derhalve om 8 uur uit bed. We ontbeten samen en fietsten om half 10 naar Cronesteyn toe om in dit park te gaan wandelen. We stalden de fiets bij "De Tuin van de Smid" en wandelden naar het geurende daslook toe.
Rustig kuierend kwamen we bij de lepelaarsnesten.
We konden dichtbij genoeg komen om de lepelaarsnesten op de gevoelige plaat vast te leggen.
Jan Boon had onlangs nog scherpere foto's van de lepelaars gemaakt.
Daar er meer mensen waren, die foto's wilden maken, maakten we in deze coronatijd plaats en wandelden door het mooie park, dat is aangelegd op oeroude weilanden. Ruim 30 jaar heb ik hier met enige regelmaat droogtraining van de IJVL. Ondanks dat ik dit gebied redelijk goed meen te kennen, waren er toch wat hoekjes, die ik nog niet betreden had, zoals de volkstuinen langs de A4.
Hier wandelden we over de paden, die ons zigzaggend over het volkstuincomplex voerde. Daar we zelf een volkstuin hebben, keek mijn vrouw geïnteresseerd of er nog handige oplossingen waren om zaken aan te pakken.
Rond het middaguur sloten we onze wandeling af bij "De Tuin van de Smid".
Hier namen we een koffie en een chocolademelk met een stuk appel- en worteltaart.
Op het warmst van de dag fietsten we via de binnenstad van Leiden, waar we wat boodschappen haalden, naar huis.
We lunchten in onze achtertuin, waarna we naar de volkstuin fietsten. Terwijl Ada de paprikaplanten pootte, ontdeed ik het aardbeienbed van heermoes.
Zo hadden we samen een heerlijke Hemelvaartsdag, die begon bij de lepelaarsnesten en eindigden bij het aardbeienbed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten