Houtkwartier

Vanmorgen fietste ik naar de Leidse IJshal, waar ik met Jan van der Ploeg op de Zamboni en Aad van Tol als collega-spuitgast weer een paar laagjes water op het ijs aanbracht, die redelijk snel bevroren.
Daar de pauzes desondanks een half uur duren, voordat de volgende ronde van de dweilmachine plaats kan vinden, hadden we voldoende tijd om met ijsmeester Jan van Rijn bij te kletsen en te lachen.
Eén van die pauzes benutte ik om even snel naar "De Helianth" te fietsen en boodschappen te doen. Daar zag ik mijn oud-collega Han Pelle, met wie ik in het toenmalige bibliotheekfiliaal "Houtkwartier" heb gewerkt.

Na thuis met Ada geluncht te hebben, fietste ik naar de Vondellaan. Na een rondje gespoten te hebben, werd het tijd voor een looptraining met het oog op de Marathon van Leiden.

De loop over 100 bruggen in het mooie centrum van de Sleutelstad was zeer aanlokkelijk, maar deze was met 19 kilometer net even te lang voor deze dweilpauze. Maar ik ga het beslist een keer proberen!

Op het warmste moment van deze herfstdag liep ik derhalve maar naar het Houtkwartier.

Ditmaal liep ik niet meteen naar het Leidse Hout toe, maar maakte ik een omweg naar de Zweilandlaan, waar de ingang was van het filiaal, waar ik in maart 1982 hoofd van werd. Ik wist toen al, dat het tijdelijk zou zijn. Het filiaal zou gesloten gaan worden. Het half jaar werd echter bijna tweeënhalf jaar.
Naast Han Pelle werkte ik er met de niet zo lang na haar pensioen overleden Greet Werner, die de bijnaam "De witte tornado" kreeg vanwege haar bliksemsnelle wijze van opruimen.

Deze in de kelder van het Agnes College gevestigde bibliotheek was niet bepaald rolstoelvriendelijk te noemen.

De doelgroep was dan ook voornamelijk middelbare scholieren. In die tijd waren er 5 middelbare scholen met 3000 leerlingen in deze wijk met nog geen 5000 inwoners gevestigd.

Een week, nadat ik filiaalhoofd was geworden, ging ik met mijn vrienden Bas, Nel, Joep en Tim naar een optreden van "Clannad" in Utrecht. De lp "Fuaim" was toen net uit.

Enya maakte toen ook deel uit van deze zeer muzikale familiegroep, samen met haar zuster Maire.

Later zou Enya een succesvolle solozangeres worden.

Bij die gelegenheid kreeg ik van mijn vrienden een gedichtenbundel: "Junkieverdriet" van de veel te vroeg overleden Vlaamse dichter Jotie 't Hooft.

De opdracht in het boek was schitterend in zijn eenvoud: " 't Hooft voor 't hoofd".
Na een rondje door het Leidse Hout liep ik weer terug naar de Leidse IJshal, waar ik weer hielp met een rondje spuiten. Ik spoot gewoon met kraanwater....