Spaanse gastvrijheid

Er was vanmorgen een mooie zonsopgang.

Rond half 8 stond ik naast mijn bed. Ik trok mijn sportkleding en hardloopschoenen aan en een kwartier later liep ik buiten.

In het ochtendgloren liep ik naar Villamartin de Riba.

Het was al behoorlijk klimmen, maar in dit mooi gelegen dorp ging het klimmen nog even verder.

Zo kwam ik op het onverharde pad boven El Remediu uit, waar Ada en ik afgelopen woensdag gewandeld hadden.


Ik liep door tot de motorcrossbaan.

Daar zag ik een smal pad omlaag lopen. Dit crosspad liep over een stuk heide.

Ik daalde af en kwam op een breed boerenpad.



Dit volgde ik tot ik bij de boerderij aan de oostzijde van Villamartin de Riba kwam.


Ik zat dus weer op de Senda de El Remediu, die ik hier weer verliet.

Langzamerhand daalde ik weer af via dit boerendorp en kwam uit op de weg naar huis.

Met een paar kleine slingers liep ik daar naar toe.

Daar zaten de anderen al aan de ontbijttafel. Ik ging me eerst douchen, waarna ik zelf ontbeet. Na de was opgehangen te hebben dronken we koffie en thee.

Ik fietste op de mountainbike via Paes en Orizon naar Nava om boodschappen te doen bij Yebio, Alimerka en de fruteria.

Met een kilo of 6 in mijn rugzak fietste ik de heenweg in omgekeerde volgorde. Het was zonnig en behoorlijk warm.
Ik ging binnen dagboek schrijven en dekte de tafel. Van de restjes van het eten had Ada een heerlijke maaltijd bereid.
Ik schilde de appels, die ik van Ada had moeten halen, waarna ik het slot van de etappe van de Vuelta a España bekeek. Fabio Jakobsen won op zijn verjaardag, Matteo Trentin werd derde. Hierdoor steeg 333m.nl bij Ploegleider een kleine 300 plaatsen.

Deze Leidenaar begon aan "Het Petrus mysterie" van Jeroen Windmeijer, de Leidse Dan Brown.

Terwijl Siebe en Ana werkten en Ada haar handen de hele dag al liet wapperen, vouwde ik de was op en gaf de planten water met de tuinslang. Een overbodige actie, want een half uur later begon het te regenen. De eerste bui sinds wij hier 2 weken geleden aankwamen!
Toen het 10 minuten later droog was, wandelden we naar de overburen, die ons hadden uitgenodigd om bij hen te komen eten. We werden allerhartelijkst ontvangen door Pedro en Sally.

Met wijn, appelsap en 1906-bier praatten we een half uur in het Engels, voordat we van de ruime zitbank en fauteuils verkasten naar de eetkamer, waar we begonnen met tortilla en empanada. Als nagerecht was er de door Ada gebakken appeltaart.

We genoten op deze gezellige avond van de Spaanse gastvrijheid, die we ook in Fuentes al hadden mogen ervaren. Na hartelijk bedankt te hebben voor de hospitalidad wandelden we om half 12 na een heerlijke maaltijd naar huis.