Stormachtig slot

Januari was in hoofdzaak een grauwe maand. De bewolking bleef lang hangen, doordat er doorgaans weinig wind was. De afgelopen dagen was dat wel anders. Zaterdag stond er windkracht 6, vandaag hadden we te maken met een heuse storm.

Daar wij onze oudste kleinzoon te logeren hadden, leek het ons niet zo handig om met zware windstoten met een driejarige achterop de fiets te gaan rijden in de storm.

We bleven dan ook het grootste deel van de dag binnen. Dit bood mij de gelegenheid de schaatsen weer scherp te slijpen met "Pink Floyd" op de achtergrond.

Mijn vrouw ging, toen de storm wat geluwd was, naar de volkstuin om boerenkool te oogsten. Ik ging een klein stukje wandelen met onze kleinzoon, die op zijn loopfietsje nog genoeg moeite had met de wind.

Voor mij kwamen er vandaag geen fietskilometers meer bij. Maar met de 840 kilometer, die ik op mijn kilometerteller had staan voor januari, was ik dik tevreden. Het is gemiddeld een kleine 100 kilometer meer dan in andere jaren. Een goed begin is het halve werk. En dat met een stormachtig slot....

Bloody Sunday

Het is vandaag 50 jaar geleden, dat in het Noord-Ierse Derry 14 ongewapende jongens en mannen werden doorgeschoten door Britse militairen tijdens een een aanvankelijk vreedzaam verlopen demonstratie voor de burgerrechten. 

Deze 30 januari 1972 ging de geschiedenis in als Bloody Sunday.

De IRA kreeg door deze slachtpartij honderden nieuwe leden. The Troubles begonnen toen pas echt. Noord-Ierland werd een kruitvat.

Nu is het Groene eiland vooral ook een muzikaal eiland.

Het kon dan ook niet uitblijven, dat Bloody Sunday ook in de muziek door zou klinken. Het nummer "Sunday, Bloody Sunday" van de Ierse popgroep U2 is dan ook een klassiek nummer geworden.

Zij waren vooraf gegaan door John Lennon en Yoko Ono, die 11 jaar eerder een nummer hadden uitgebracht onder dezelfde titel hadden uitgebracht.

Ook "The Luck Of The Irish" stond op hun album "Some Time In New York City".

Ook Paul McCartney, zijn kompaan bij "The Beatles", bleef niet achter en schreef "Give Ireland Back To The Irish".

Het kan aan mij liggen, maar ik heb het idee, dat muzikanten destijds meer geëngageerd waren dan heden ten dage.

Tuinvogeltelling

Zoals ieder jaar deden we ook in 2022 mee met de Nationale tuinvogeltelling.

Soms zit er een bijzondere vogel tussen, zoals 2 jaar geleden, toen een sperwer er rustig de tijd nam om een musje op te peuzelen.

Dit jaar waren er alleen de vogels, die je normaal gesproken het grootste deel van het jaar in onze achtertuin ziet.

1x Halsbandparkiet

2x Houtduif

9x Huismus

2x Koolmees

2x Merel

1x Roodborst

4x Spreeuw

3x Turkse tortel

4x Vink

1x Ekster

                                                                                                            

Molentocht met wind

Mijn jongste zuster werd 70 jaar en dat werd vanmiddag gevierd bij "Rozen & Radijs" in Burgerveen. Het stond al 2 maanden in onze agenda, maar door de lockdown bleef het lange tijd ongewis, of het door kon gaan. Pas na de persconferentie van afgelopen dinsdag kon de vlag uit.

Na vanmorgen boodschappen gedaan te hebben, fietsten mijn vrouw en ik om half 1 door de Breestraat in Leiden naar de Munnikenpolder, vanwaar we langs de Does naar Hoogmade fietsten met windkracht 6 in de rug. Ik kan u verzekeren: dat rijdt erg lekker, vooral met 11 graden Celsius.

Bij Hoogmade pikten we de route van de Marathon van Leiden op tot Oude Wetering. Het schoot erg op. Dwars door Roelofarendsveen trapten we naar de Braassemermeer, waar vandaan we naar de Haarlemmermeer fietsten.

Van dit soort prachtige uitzichten kunnen we alleen maar dromen.

Over de Ringvaartdijk werden we naar Burgerveen geblazen. Hier hoopten we, dat de wind zou draaien.

Bij "Rozen & Radijs" hadden we in een grote kas met veel planten een gezellige middag met mijn broers en zussen met aanhang.

De jarige had een prima locatie uitgezocht. Met een hapje en een drankje op zijn tijd konden we lekker bijkletsen. Dit was voor de meesten de eerste keer, dat ik hen zag in 2022. 

Aan een zeer grote tafel konden we voldoende afstand van elkaar houden. Het langst praatte ik met mijn zwager Gerard, mijn broer Paul en mijn schoonzus Joke.
Om kwart voor 6 stapten we weer op de fiets. Het was een prachtige avondlucht. Winterluchten zijn de mooiste luchten, die er zijn.

De wind was een tikkeltje gaan liggen en we kregen de wind wat meer van opzij in plaats van pal van voren, maar windkracht 5 is nog steeds pittig te noemen.

Via Nieuwe Wetering, waar we de route van de marathon weer oppikten, reden we naar de Koppoel, waar het vorig jaarfebruari  goed toeven was.

Via Rijpwetering en Oud Ade reden we langs het Vennemeer.

In het donker deden we een kleine 2 uur over de terugweg. We hadden met veel wind langs aardig wat stukken van de Molentocht gereden.

Scheve schaats met het coronabewijs

Vanmiddag gaf ik na mijn QR-code te hebben laten zien, weer als vanouds schaatsles in de Leidse IJshal. In tegenstelling tot afgelopen woensdag waren alle trainers aanwezig, maar vrij weinig kinderen van de IJVL.
"Waar blijven al die kinderen?", vroeg Joost zich af.
"Ik kan het uitleggen",  zei Dirk, die in het onderwijs werkzaam is: "Vorige week zaten van de 1200 leerlingen op onze school thuis vanwege coronabesmetting of omdat klasgenoten besmet waren en zij ook in quarantaine moesten."

De les, die ik samen met Joost gaf, was geënt op die van woensdag, maar het is een wezenlijk verschil of je deze in je eentje geeft aan 24 kinderen of met zijn tweeën aan 6 kinderen. Nu had je alle tijd om individuele aanwijzingen te geven. Je ziet dan, hoe snel de kinderen vorderingen maken. Vooral bij het terugsturen was dit het geval.

Vanavond vroeg ik mijn nieuwe QR-codes aan. En daarbij stuitte ik op een vreemde gewaarwording. Voor Nederland is deze geldig tot 27 oktober, voor het buitenland tot 25 april. Welke logica zit hierachter?

Ik heb vorig jaar 2 prikken gehaald, de eerste in april, de tweede in juni. Desondanks werd ik eind oktober geveld door de Delta-variant van corona. Ik kan u verzekeren, dat was geen ongedeeld genoegen. Hoeveel meer moet je krijgen om weerstand op te bouwen?
Voorheen was een herstelbewijs van corona een jaar geldig. In Nederland blijft dit gelukkig zo, maar ben ik besmettelijker als ik een meter de grens over stap?

Mijn huisarts zei tegen mij, dat de coronabesmetting het beste vaccin was, dat ik kon krijgen. Door het virus met je eigen lichaam te overwinnen, bouw je veel meer weerstand op dan welk vaccin ook kan bereiken.
Maar hij vertelde me er nog iets bij: "Ik raad je aan om de komende tijd je niet te laten vaccineren. Je loopt dan de kans, dat je je immuunsysteem gaat overprikkelen, waardoor het juist minder wordt."

Overdaad schaadt!
Voorheen was 6 maanden voldoende voor de boosterprik., nu is dat ineens teruggebracht naar 3 maanden. Omikron is wel besmettelijker, maar duidelijk ook veel milder.
Ik voel er op dit moment niet voor, om een booster te halen na 2 vaccins en een doorstane coronabesmetting. Ik luister gewoon naar mijn huisarts.
Met het niet uit te leggen gezwabber met het coronabewijs rijdt de overheid een scheve schaats. Hoezo is in het buitenland een vaccin 9 maanden geldig en een overwonnen coronabesmetting maar 6 maanden?
Een arts, die mij dat uit kan leggen, mag zich bij mij melden.

Molentocht

De dag begon zowaar een keer zonnig. Door de onbewolkte hemel kwam het nipt tot vorst aan de grond.

Mijn vrouw ging met een vriendin wandelen. Ik zou glazen potten naar een imker in Leiderdorp brengen en daarna boodschappen doen. Als eerste tussenstop had ik fietsenmaker Van Vliet in Noord-Hofland. Een remkabel begon uit te spruiten. De fietsenmaker zette er een kapje overheen en het probleem was opgelost.
Daar IJshal "De Vliet" om de hoek lag, fietste ik daar ook even naar toe.

Aan de overzijde van de Vliet ziet het er zo uit.

De bouw van de nieuwe kunstijsbaan is vanaf nu live te zien op https://www.youtube.com/watch?v=jWxRtWMFzRY.
Ik fietste door naar Zoeterwoude-Rijndijk, waar mijn Molentocht pas goed begon.

Langs de skeelerbaan van Leiderdorp fietste ik naar de Munnikenpolder, Daar kwam ik pal langs de Does te rijden.

Daar we tot half februari natuurijs op onze buik kunnen schrijven, besloot ik van de fietstocht maar een Molentocht te maken.

Ik kwam er achter, dat je nu vanaf de Munnikenpolder door kunt rijden naar Hoogmade. Langs de rand van de geboorteplaats van mijn moeder trapte ik door naar Leiderdorp, waar ik via de Molentocht naar de imker fietste.

In ruil voor een tiental honingpotten kreeg ik een tweetal flesjes Pronck Tripel.

Het was heerlijk fietsweer met weinig wind.

Ik besloot dezelfde weg te nemen op de terugweg, waarbij ik weer langs de molens aan de Does kwam.

Via de Molentocht in Zoeterwoude reed ik naar "De Helianth", waar ik boodschappen deed.

Wie denkt, dat ik klaar was na een fietstocht van 40 kilometer, vergist zich deerlijk. Na de boodschappen thuis opgeruimd te hebben, at ik een banaan, trok ik mijn hardloopschoenen aan en liep een rondje van 6 kilometer, waarbij ik ook langs de molen van de Stevenshof kwam.

Als je een Molentocht doet, moet je het goed doen!

Een fysiologisch talent

Het goede nieuws was, dat we het grauwe winterweer eindelijk kwijt waren.
Het slechte was, dat we niet zozeer de zon te zien kregen, maar juist wat regen.
Vanmorgen fietste ik samen met mijn vrouw naar de Vondellaan, waar we in de Leidse IJshal zouden gaan schaatsen. Ada reed op de inrijbaan een klein uur rond, ik deed met 20 "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide van 125 rondjes.

Terwijl "And I love her" van "The Beatles" uit de geluidsboxen klonk, begonnen we aan de eerste kilometer. De eerste ronde ging in 26 kilometer per uur. De toon was gezet. 
De eerste 5 rondjes moest ik er nog even inkomen, maar daarna was ik voldoende warmgedraaid en kon ik gewoon blijven gaan. Wat zich dinsdag al openbaarde, daarvan kreeg ik nu de bevestiging: ik ben in vorm. Helaas het natuurijs nog niet.

Na de coronabesmetting had ik me voorgenomen om in januari weer in vorm te zijn. Welnu, dat is redelijk goed gelukt. Die Planung hat gestimmt!
Dat bleek vooral bij de 5 kilometer, die ik op kop reed in vrijwel steeds 25 kilometer per uur, maar nog meer bij de 20 rondjes daarna. De eerste ronde ging al in 27 in het uur. De eerste 4 schaatsers hadden al snel een gat met de rest van het peloton. Daar kwam ik wederom op kop te rijden, maar het gat met de koplopers bleef de rest van de 4 kilometer stabiel op een halve ronde. Ik reed harder dan eerder dit seizoen en het gekke was: ik was na deze serie nog niet eens moe!

En dan ben ik in tegenstelling tot Tijmen Snel niet bepaald een fysiologisch talent. Deze rake typering van toptrainer Jac Orie kan ik als eerste trainer van deze IJVL-er wel beamen. Tijmen pakte de oefenstof razendsnel en op de juiste wijze op.

Ik moest het, net als de meeste "Krasse knarren" gewoon van werken en eindeloos oefenen hebben. Maar als je dat lang genoeg doet, kom je er ook wel. Al heb je daar soms wel wat hulp van boven bij nodig.
Nu zijn Gods wegen duister, maar altijd precies op tijd. Dat merkte Aad van Tol, toen hij aan zijn 5 rondjes op kop begon en wel wat geestelijke ondersteuning kon gebruiken. Na zijn eerste schreden weerklonken Andrea Bocelli en Katherine Jenkins met "I believe".

De vreugde om deze ingetogen muziek ging terstond met een siddering door het hele peloton heen. Gedeelde vreugde is immers dubbele vreugde. Het schaatsen op het ritme van de muziek, dat beter tot zijn recht komt in de Muzikale Fruitmand, was onmogelijk, maar je kunt niet alles hebben in het leven.