Beste Aad

 Namens de "Krasse knarren" en andere schaatsvrienden hield ik een korte toespraak bij de crematie van Aad van Tol. Hieronder de tekst.

Beste Aad,

Er was een tijd, waarin de “Krasse knarren” niet oud waren, maar nog jong. Die tijd zou jij in onvervalst Haags “Vroegûh” genoemd hebben.

Er was een tijd, waarin de Leidse IJshal niet oud was, maar juist gloednieuw. En al die 46 jaren heb je op deze 200-meterbaan geschaatst.
Zonder problemen stapte je van de 200 meter over op de 200 kilometer. Gedurende 20 jaar was je vaste gast in Oostenrijk, waar je in alle denkbare weersomstandigheden op de Weissensee hebt geschaatst. Van min 27 tot plus 5, onder strakblauwe luchten, maar ook in de sneeuw en een enkele keer in de regen.

Voor het zover was, moest er natuurlijk wel getraind worden. Dat deed je 4 decennia lang op de dinsdagavond bij het vrij schaatsen, op vrijdagavond bij de marathontraining en op zondagmorgen.

Na je pensionering stapte je over naar de “Krasse knarren”.

Lange tijd was je deel van derood-gele Jobo-trein, later verscheen je in het oranje-blauwe trainingsjack van de Rabobank. Niet zo vreemd, aangezien je bij deze bank in Warmond werkte.

Toen je daar begon moest er een heel stuk van je lange haar, waarmee je in je jeugd in Den Haag de blits maakte op je Puch met hoog stuur.

Je bofte, want in die jaren was Den Haag de pophoofdstad van Nederland met veel bekende popgroepen.

Maar wie denkt, dat je alleen de beenspieren trainde, die vergist zich deerlijk. De lachspieren kwamen ook uitgebreid aan bod. Vooral in de kantine kwam je goed op dreef en kon je in het Haags smakelijk verhalen opdissen.

Eén van de fraaiste was die van Oud en Nieuw. Den Haag had een naam hoog te houden op het gebied van grote vuren in de Nieuwjaarsnacht. In de weilanden bij Loosduinen hadden jullie een groot vuur gemaakt, waar de brandweer op afkwam met de brandslang om het vuur te blussen. Zij werden met eigen wapens bestreden: met een brandslang werden de brandweermannen natgespoten!

Jong geleerd is oud gedaan. In de Leidse IJshal hielp je jarenlang met de brandslang de ijsvloer aanleggen, net zoals je daar schaatsles gaf aan kinderen.
Aad, bedankt voor de vele uren schaatsplezier, maar vooral voor je humor en je gezelligheid.
Het wordt stil zonder jou.

Schaatsvriend, jouw finish kwam veel te vroeg.
Rust zacht.