Knopig helmkruid

Ondanks dat het slaapkamerraam de hele nacht open had gestaan, hing de warmte nog in het huis. Maar wat wil je ook met een minimumtemperatuur van 17 graden.

In bed dubden we nog even, of we zouden gaan zwemmen in het Valkenburgse meer, maar de eerste regendruppels maakte aan iedere twijfel een eind. We zouden naar de volkstuin gaan.
Na een banaan gegeten te hebben reed mijn vrouw er al naartoe, terwijl ik het ontbijt klaar maakte. Op de tuin aten we ons brood, terwijl Ada op een app uitzocht, welke haar onbekende plant op de tuin stond.

Het bleek om knopig helmkruid te gaan.
In de gestaag neerdalende regen, hetgeen voor de tuin zeer welkom was, hielp ik met het sjouwen van de emmers compost uit de compostbak, waarin nieuw materiaal gecomposteerd kan gaan worden.
Toen deze klus na een uur geklaard was, fietste ik naar huis, waar ik mijn sportschoenen aandeed. Via het gloednieuwe fietspad liep ik naar de volkstuin terug.

Er was geen wegwerker te vinden, die me terug kon sturen.

Het was nu 2 kilometer korter. Op de terugweg stond er echter een auto van één van de wegwerkers op het punt, waar ik het hek moest passeren. Voor mij hield dat in, dat ik in de regen naar de Rijndijk moest lopen, zodat de geplande loop van 6 kilometer alsnog 8 kilometer werd.

Toen ik me ging douchen had het al 7 millimeter geregend. 
Om 12 uur fietste ik in de regen naar Leiden, waar ik bij "De Helianth" boodschappen deed. Thuisgekomen lunchte ik, waarna ik ging kijken naar de zwaarste Pyreneeënetappe in de Tour de France. Voor het weer hoefde ik niet naar buiten, want de neerslagsom tikte de 15 millimeter al aan.

Zoals verwacht zou de tweestrijd tussen Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard wederom ontbranden. In de laatste afdaling ging het mis voor de Sloveen. Hij ging in een bocht onderuit. De Deen wachtte netjes op hem.

Sportiviteit op hoog niveau werd beloond  met etappewinst en een minuut extra voorsprong. Met het oog op de tijdrit van 40 kilometer is 3 minuten voorsprong een geruststellende gedachte.