Roofbouw

In ons land begint het boerenprotest uit de hand te lopen.

Waar het de boeren vaak werd toegestaan om met trekkers wegen langdurig te blokkeren, daar werden klimaatactivisten al snel gearresteerd.

Maar welke grieven de boeren ook mogen hebben, niets rechtvaardigt natuurlijk het met trekkers vernielen van een natuurgebied. Hoe zouden deze boeren het vinden, als anderen hun land op deze wijze kwamen bewerken?
Om alles in een breder perspectief te zien, maken we een uitstapje naar Spanje. In dit niet bepaald dicht bevolkte gebied Noviercas staat een megastal van 23.500 koeien gepland.

In Navarra, waar al een megastal van 5000 koeien staat, zie je de problemen, die in Nederland ook spelen. Boer Armando Perez weet in een paar zinnen heel veel wijze woorden te zeggen: "Mensen die komen met de oplossing voor al je problemen, die moet je nooit geloven."
Over de situatie in Nederland met de stikstofuitstoot: “Daarbij vraag ik me vooral af of er niemand eerder had kunnen ingrijpen. De boeren zijn langzaam die maximalisatie ingetrokken en nu zit je met de problemen.”

Me dunkt, dat hier een betere bemiddelaar zit dan Johan Remkes. Want de boeren zijn een jaar of 10 geleden willens en wetens een fuik ingelokt met uitbreiden en nog eens uitbreiden. 
In de jaren '80 bestonden er een in Europa een melkplas en een boterberg. Deze zijn weggewerkt middels een melkquotum. Bij de invoering ervan werd er door de boeren ook geprotesteerd, maar doordat dit hogere prijzen voor de melk opleverde, waren de meeste boeren na een paar jaar tevreden over het melkquotum.

En hier zit het werkelijke probleem: de boeren krijgen te weinig betaald voor hun noeste arbeid. Als ik kijk naar de Haarlemmermeer, mijn geboortestreek. Daar hadden de boerderijen in mijn jeugd een oppervlakte van een kilometer lengte en 200 meter breedte. Twee ooms van me konden daar hun gezinnen met in totaal 12 kinderen van onderhouden. Heden ten dage heeft een boer 2 of 3 van deze niet onaardige lappen grond nodig om met zijn gezin rond te kunnen komen. De acties bij de distributiecentra van de supermarkt komen niet uit de lucht vallen. Zij hebben de boeren structureel onderbetaald.

Om rond te kunnen komen moet er dus steeds meer geproduceerd worden op dezelfde oppervlakte. Dit leidt tot roofbouw. In de sport kom je dit ook tegen, alleen noem je het dan geen roofbouw, maar overtraind zijn. 

Wat hebben we vandaag weer genoten van Wout van Aert, die met zijn lange ontsnapping de langste etappe van de Tour de France kleur gaf. Deze alleskunner smijt al een week lang met zijn krachten en dat leidde al tot veel moois. 

De andere alleskunner, Mathieu van der Poel, betaalt nu de tol van zijn attractieve manier van rijden in de Giro d'Italia. Zijn naamgenoot Nils van der Poel, de schaatssensatie van de afgelopen seizoenen, stopt met schaatsen.

Maar als je het trainingsschema van deze Zweed bekijkt, dan snap je het wel. Fietsritten van 650 kilometer op een dag in je eentje of vier marathons achter elkaar lopen, dat hou je geen jaren achtereen vol. En dan laste Van der Poel nog 2 rustdagen per week in, zodat er enige hersteltijd in het schema zat.
Die rust wordt de landbouwgrond lang niet altijd geboden dankzij ons landbouwsysteem, dat boeren dwingt om tegen bodemprijzen te produceren.

Een woord, dat het hele probleem kernachtig samenvat: bodemprijzen!