Evenepoel of het WK wordt in bed gewonnen

Vannacht heb ik heerlijk geslapen. Om 11 uur lag ik in bed en om 7 uur vanochtend werd ik wakker. Ik had de hele nacht geen last gehad van kriebelhoest. Wat dat aangaat durf ik te stellen, dat ik nagenoeg klachtenvrij ben.

Mijn vrouw lag in een andere slaapkamer, waar ze op deze frisse zondagmorgen nog een half uur langer sliep. Want dat is het nadeel van een coronabesmetting in huis. Het leidt tot scheiding van tafel en bed.

Intussen was in Wollongong het Wereldkampioenschap op de weg al tot de laatste 30 kilometer gevorderd. Onze Nederlandse topfavoriet Mathieu van der Poel was al afgestapt, nadat hij een nacht in een politiecel had doorgebracht.

Van der Poel was, zoals een goed sportman betaamt, om 9 uur naar bed gegaan. Joop Zoetemelk wist al, dat de Tour in bed gewonnen wordt en dat geldt voor het Wereldkampioenschap wielrennen ook!

Daar dachten 2 meisjes van 13 en 14 jaar anders over en ze hielden met gebonk op de deuren onze kanshebber uit de slaap.
Mathieu was het op een gegeven moment zat en vloog het bed uit, waarna een (verbale) aanvaring volgde. Het management van het hotel, dat niet voor rust in het hotel kon zorgen, belde de politie, waarna de klierende kinderen de vermoorde onschuld konden spelen en in hun vuistje konden lachen, toen Van der Poel zijn WK op het politiebureau de mist in zag gaan.

Mathieu had zich vooraf beter in de Australische popmuziek kunnen verdiepen. Eén van de grootste hits uit dat continent is  van  "Midnight Oil". De titel: "Beds are burning".....

De basis voor de mentale training is het hebben van een goede focus.

Welnu, die focus was helemaal weg.

Wie daar geen last van had was de 22-jarige Belg Remco Evenepoel. Na 266,9 kilometer kwam hij solo over de finish en mocht hij volkomen terecht de regenboogtrui aantrekken. 


Eerder deze maand won hij de Vuelta a España. Er zijn weinig coureurs, die deze dubbelslag hebben gemaakt.

Stilletjes kwam de nieuwe wereldkampioen in Wollongong over de eindstreep.

Ik kon op 25 juli 2017 niet bevroeden, dat ik zij aan zij met een aankomende vedette de Grand Ballon heb beklommen. Nou ja, voor 1 of 2 seconden dan, want toen was ik al gepasseerd door hem.

Overbodig om te zeggen, dat ik op de flanken van de Grand Ballon fan van Evenepoel ben geworden.
Na het ontbijt ging mijn vrouw naar de volkstuin. Ik bracht daar het groente- en fruitafval naar toe, waarna ik tussen de buien door via de Landgoederenroute, de Horstlaan, de Kniplaan en de Vlietlanden over stille wegen en fietspaden voor het eerst sinds een week weer ruim 30 kilometer fietste.

Ik ben voldoende hersteld om morgen in de Leidse IJshal weer te gaan helpen met het prepareren van de ijsvloer.

Het schaatsersbloed begint toch wel weer te kriebelen. En dat is een veel fijner gevoel dan een kriebelhoest.....