Leidse sleutels

De afgelopen 24 uur stonden volledig in het teken van sleutels. Leidse sleutels om precies te zijn.
En dan betreft het niet de Leidse sleutels, die beschreven staan in "Het Petrusmysterie" van Jeroen Windmeijer, een boek, dat deze bibliothecaris in ruste iedere Leidenaar van harte aan kan bevelen, en niet alleen hen.
Nee, het begon met een mysterieus verdwenen sleutel van de trainerskleedkamer in de Leidse IJshal. Gisteren had ik deze geopend en omdat ik nog wat spullen voor de schaatsles van de IJVL wilde gebruiken, was ik met de keycord naar de IJVL-kast aan de overzijde gelopen. Bij terugkomst wilde ik de kleedkamer op slot doen, maar zonder sleutel gaat dat lastig.

Ik liep terug en keek goed naar de vloer, maar de sleutel was er niet. Tijd om te zoeken had ik niet. Om half 6 begon de schaatsles. IJsmeester Marcel was zo vriendelijk om hetzelfde rondje nogmaals te lopen, maar ook hij vond het niet.
Daar het niet in mijn jas of in mijn schaatstas zat, restte mij maar één ding: nogmaals zoeken. Derhalve fietste ik vanmorgen naar de Vondellaan, om de IJVL-kast helemaal leeg te halen en alles één voor één er weer in te stoppen.

Zonder succes. Uit de kast komen is nog niet zo eenvoudig. Het gaat met schroom gepaard en vandaag zonder chroom.
Er restte mij niets anders dan er eentje te lenen van een dienstdoende ijsmeester en een reservesleutel bij laten maken. Op deze koude morgen fietste ik verder naar "De Helianth", waar ik brood haalde voor mijn schoonouders en onszelf.

Heel wat sloten waren dichtgevroren, zelfs delen van het Rapenburg. Vooral aan de grond kwam het bijna tot matige vorst. 

Maar ja, er heeft er eentje aan het Rapenburg gewoond en dat schept verplichtingen....

Op weg naar de sleutelmaker bedacht ik me opeens. Vlakbij woont een trainer, die dit seizoen geen schaatslessen meer zou geven. Zou ik hem kunnen vragen, of hij nog een sleutel van de trainerskleedkamer had. Dat bleek inderdaad het geval en deze mocht ik hebben.
We praatten een tijdje samen. De revalidatie begint nu echt op gang te komen. Afgelopen week was hij een paar keer naar het revalidatiecentrum gegaan voor meer gerichte oefeningen. 

Thuisgekomen dekte ik de tafel. We moesten om half 2 weer op de fiets zitten voor de repetitie van "Projecta Musica" in de Regenboogkerk. Onder leiding van Wim de Ru hielden we ons bezig met vier- en soms vijfstemmige liederen van het project "England, my England". 

Dat gebeurde middels de G- en de F-sleutel.

Eén van de koorleden wees me op het interview van ijsmeester Jan van Rijn in het Leidsch Dagblad.

Na de geleende sleutel teruggebracht te hebben, vond ik het artikel in mijn mailbox. Zo kon ik lezen over de sleutelrol, die Jan van Rijn gespeeld heeft bij het prepareren van glad ijs in de Sleutelstad.