Alternatieve Henk Hakker Memorial

Normaal gesproken had ik vandaag meegedaan aan de 30 kilometerloop van de Henk Hakker Memorial.

Helaas gooide een blessure roet in het eten en ligt mijn marathonschema volledig in duigen. Derhalve zit ik nu in de fase van de hersteltrainingen. Vanmorgen ging ik een stukje hardlopen vanuit huis. Het ging een stuk makkelijker dan gepland. 

Pijnvrij? Nou, nee. Maar het viel erg mee. Het was een beetje vergelijkbaar met de pijntjes, die je bij een marathon voelt na 30 kilometer lopen. Dus wat dat was het een prima voorbereiding op de marathon van Leiden.
Waar ik na het bezoek aan de fysiotherapeut te horen kreeg, dat ik het rustig op moest bouwen, had ik vrijdag 4,2 kilometer gelopen. Nu is de afstand naar de Leiden Road Runners Club ook ongeveer 4,2 kilometer.
Daar kwam ik Carl Flaman tegen, de meest enthousiaste supporter van de marathonlopers, dus mijn dag kon niet meer stuk. En al helemaal niet, daar ik op deze zwaar bewolkte dag wat foto's kon maken van het verder lege bouwterrein van IJshal "De Vliet".

Om mijn benen rust te geven wandelde ik hier even. Op het moment, dat ik naar huis wilde lopen, kwam Walter Boon zich inschrijven voor de 30 kilometer en even later zag ik Eef Plugge, met wie ik ook een tijdje praatte.
Een andere marathonloper wist mij te vertellen, dat er ook marathonlopers zijn, die op basis van duurlopen van 14 kilometer de marathon uit wisten te lopen. Kijk, dat biedt houvast.

Op de terugweg begon ik de spieren een beetje meer te voelen, maar het was goed te doen. Als goed Hollander wil ik natuurlijk wel de marathon van Leiden gaan lopen. Ik heb er voor betaald!!!

Eerst maar eens kijken, welke trucs er nog in mijn trukendoos zitten. 
Het ligt niet in mijn aard om in een hoekje te blijven kniezen.