De Correspondent

Als je je een drukke dag voor de geest wil halen, dan zou gisteren ongetwijfeld in deze categorie vallen. Na gisteren met de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet te hebben geschaatst, douchte ik me rond het middaguur thuis om daarna te gaan lunchen.
Om 4 uur moesten we in Burgerveen zijn. Mijn zwager Gerard was 75 geworden en dat werd gevierd in "Rozen & Radijs". Het feest was in "De Tuin".

Toen wij na nog wat klusjes thuis om half 3 wegfietsten, regende het al. We reden via Warmond en Buitenkaag langs de Ringvaart, waar ik heel wat schaatspassen heb gemaakt. Bij Huigsloot hield het op met regenen.

Met de wind in de rug waren we al aardig droog, toen we in Burgerveen aankwamen. Daar zowel de familie van mijn zwager als mijn familie groot te noemen is, was het meteen lekker druk en hadden we een drietal gezellige uren met een hapje en een drankje en de nodige lachsalvo's. Af en toe kletterde het behoorlijk hard  op het dak van de kas.

Na een bordje bami zaten Ada en ik om kwart over 7 op de fiets naar Nieuw-Vennep, waar we de trein naar Leiden namen. Daar stalden we onze fietsen in de stationsstalling en wandelden naar de Oude Vest, waar in de Leidse Schouwburg een lezing was van Rob Wijnberg van "De Correspondent".

Met toepasselijke muziekfragmenten ging Wijnberg door de geschiedenis van de waarheid. In diverse tijdsperiodes was wat waarheid was anders bekeken.

In de Oudheid kwam het van boven en werd het door de Goden gegeven, De drie monotheïstische wereldgodsdiensten legde de waarheid vast in de Bijbel en de Koran. Rond 1600 veranderde dat door natuurkundige ontdekkingen en begon de moderne tijd.
Na een onderbreking doordat iemand in het publiek door de warmte onwel was geworden, werd de draad weer opgepakt bij de waarheid in de postmoderne tijd, die veel individualistischer geworden was.

De leerzame lezing over waarheid sloot af met vragen, die het publiek over dit onderwerp mocht stellen en waarbij Wijnberg direct antwoord moest geven. Dit was het lied, dat bij hem paste.

Met de positieve achtergrond, die we gisterenavond te horen kregen, begrijpen we meer over de manier waarop "De Correspondent" aan onderzoeksjournalistiek doet. 
Kenmerkend hiervoor was de zin: "Als journalist moet je kritisch zijn niet verwarren met cynisch zijn."
Met filmbeelden van feestende toeristen met op de achtergrond hevige bosbranden met daarbij het commentaar, dat hun vakantie verknald is, terwijl 10 kilometer verderop hun huis kwijt zijn, lieten zien, waar iedereen zijn eigen waarheid toe kan leiden.

Met een beeld van de zorgende mens, die kennis en kunde deelt en er onzichtbaar een grote consensus onder de mensen is, hadden we een positieve afsluiting. Want de beeldvorming is vaak anders dan de werkelijkheid is. 

Luister maar naar deze Podcast van "De Correspondent" over migratie.