Ruta de la Ribera de la Peña

Om 7 uur ontwaakten wij. Na nog wat doezelen stapte ik om half 8 uit bed voor een rondje hardlopen. Het was zwaarbewolkt maar droog. Ik liep richting Quintana, waar ik de drukke doorgaande weg overstak. Het was klimmen geblazen tot Robléu. 

Daar daalde de weg een stukje, waarna het klimmen was tot Sierra.

Hoewel de top nog niet bereikt was, was het uitzicht over het dal vanaf de flanken van de heuvel behoorlijk weids.


Ik daalde weer af richting Quintana, waar ik op een ander punt de drukke weg overstak. 

Daarna klom ik naar het huis van Siebe en Ana toe. Thuisgekomen douchte ik me na ruim 7 kilometer hardlopen. Met 67,5 kilo kon mijn nuchtere maag wel wat eten gebruiken. Ik schoof schoon aan aan de ontbijttafel. Na het ontbijt las ik verder in "Overleven op de K2" van Wilco van Rooijen.

Om 2 uur lunchten we. Een linzenschotel met aardappels en wortel met spinazie. Daarna konden we er weer even tegen.
Terwijl Ana werkte wandelde Siebe met ons mee naar Nava. We maakten een ommetje en kwamen het stadje anders binnen dan gebruikelijk om deze na een wandeling door het centrum aan de andere zijde weer te verlaten.

We begonnen meteen te klimmen en hoe hoger we kwamen, hoe mooier het uitzicht werd.

We sloegen af en na een stukje klimmen daalden we af naar het dorp Piloñeta.

Piloñeta is een schattig bergdorp, dat zijn naam te danken heeft aan de Rio Piloña, die vlakbij Nava ontspringt.

We daalden af naar de Rio Pra, waar we begonnen aan de Ruta de la Ribera del Rio de la Peña.

In het boek "Piloña y Nava; 30 rutas a pie" wordt deze wandeling "Molinas del Rio de la Peña" genoemd.

Langs de snelstromende beek met af en toe een waterval stonden de restanten van een viertal watermolens.


We klommen 165 meter omhoog. Wat dat aangaat was het niet moeilijk.
Wat het lastig maakte was de overvloedige regenval van gisteren. Het pad was op sommige plekken modderig en op andere zompig. Met hink-sta-sprongen moest je proberen de schoenen nog een beetje droog te houden.

Zo moesten we langs het kanaaltje op de smalle muur tussen de Peña en het kanaaltje lopen, daar de bergwand aan de andere zijde te steil was. Op een gegeven moment verlieten we de beek en moesten we steil omhoog klimmen op een droge beekbedding. Nou ja, droog, op de wat vlakkere stukken was het zompig in het kwadraat.

Uiteindelijk kwamen we op een breed verhard pas. Dat liep een stuk makkelijker. Eerst klommen we nog een stukje door, maar weldra volgde een lange afdaling naar het mooie Piloñeta. We daalden nog een klein stukje om te beginnen aan de klim over de heuvel. 

Via een holle weg daalden we af tot we op de weg uitkwamen, die we vanuit Nava beklommen hadden.


In een weiland stonden honderden orchideeën.

In Nava deden we om 6 uur boodschappen bij Yebio, waarna we de laatste kilometers naar huis liepen. Ik had 23 kilometer over glooiende wegen gelopen. De slogan "Asturias Paraiso Natural" klopt helemaal.

We aten op deze grotendeels bewolkte maar wel droge dag bloemkool met wat groente en kalkoen. Morgen gaan we naar de kust.