Dweilpauze

Gisteren kon je met recht de dag van de dweilpauze noemen. Na de spelletjesles in IJshal De Vliet voor de IJVL was ik naar mijn schoonmoeder gefietst om daar te eten. De zwarte bonenschotel smaakte prima, net als het toetje van yoghurt, vanillevla en muesli.
Toen we om half 9 naar huis fietsten, voelde ik, dat de paar pepernoten, die ik gegeten had bij thee, niet goed gevallen waren. Het biertje, dat ik mezelf beloofd had als we thuis waren, leek me geen goed idee.
Normaal gesproken verdwijnt iets wat niet goed gevallen is na verloop van tijd, maar dit keer niet. Plotseling moest ik naar de w.c. rennen en overgeven. Ik voelde, dat dit niet alles was.

Dit ritueel herhaalde zich nog tweemaal. Als je iets doet, dan moet je het goed doen!

Pas na de derde keer voelde ik, dat ik echt alles gegeven had. Als duursporter ben ik overigens gewend om tot op de bodem te gaan....

Maar alle drie de keren moest ik naar de w.c. sprinten om thuis een dweilpauze te voorkomen!!!