Treinstaking

Het was ook vroeg dag. De wekker stond op 6 uur, maar dankzij nog vroegere buren waren we al om 5 uur wakker. We douchten ons even en kleedden ons aan en om 6 uur stonden we bij Hotel "Aitana", waar we een snel ontbijt hadden.

We wandelden vanuit Irun de brug naar Frankrijk over, waar we bij een stil station van Hendaye aankwamen. De TGV stond al klaar, maar op de borden stond niet die van 7.06 naar Paris Montparnasse, maar die van 9.34. Verder was er niemand.

Ik liep over het verlaten perron, toen iemand uit een kantoorruimte kwam. We troffen het niet. De trein van 7.06 was uitgevallen door een treinstaking. We moesten die van 9.34 nemen zonder gereserveerde stoelen. Met de aankomsttijd van 14.16 werd de TGV van 15.25 op Gare du Nord krap.
Bij het instappen zei de conducteur, dat het na Dax zeer vol zou worden, dus dan zouden we moeten staan. In de bar waren echter een zestal banken met 3 tafels. Met instemming van de gastvrouw gingen we daar zitten.

Het waren harde banken, maar dat waren ze vroeger in de kerk ook. En zitten is een stuk comfortabeler dan staan.
Bij het appen naar familie en vrienden kreeg ik opmerkingen als "Ha, ha, zo vroeg aan de borrel" en "Laatste ronde", waar ik op antwoordde: "De eerste hebben we nog niet gehad!"
We waren wel sociaal. Toen het aantal staande passagiers toenam na Biarritz, gingen we samen op een smal bankje zitten om ruimte te maken voor anderen.
Ada las verder in "Een goede man slaat soms zijn vrouw" van Joris Luyendijk, terwijl ik "Musch" van Jean-Marc van Tol uitlas.

Daarna begon ik aan "Het Koninklijk huis" van Herman Koch.

We begonnen in Hendaye met 5 minuten vertraging. Deze haalden we bij Bordeaux in. Halverwege Parijs zaten we in een fikse regenbui. Door de snelheid van bijna 300 kilometer per uur zag je de regendruppels horizontaal over het raam lopen.
Bij de rand van Parijs haalden we de grote rugzak en de rolkoffer uit het bagagerek en gingen bij de deur staan. In Montparnasse kenden we de weg aardig door dit doolhof en waren we redelijk vlot bij de metro, die ons naar Gare du Nord bracht.

Toen we de terugreis met een dag vervroegden, baalden we ervan dat we € 45,- extra moesten betalen. Achteraf bleek het a blessing in disguise. Met de oorspronkelijke tijd hadden we de aansluiting naar Hollande gemist.
Al lezend reden we naar Rotterdam, waar we de intercity naar Laan van NOI namen. Daar stapten we over op de boemel naar De Vink. Om kwart over 7 waren we weer thuis van 2 weken in Spanje.