Vanmorgen fietste ik naar IJshal De Vliet om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen. Met een peloton van een vijftiental schaatsers reden we de gebruikelijke piramide van 25 kilometer. In het begin moest ik er inkomen, want veel rondjes gingen in 39 seconden. Pas toen ik de 5 kilometer op kop reed, kwamen de rondjes 37. Ik wilde een groep schaatsers uit Boskoop inhalen, maar zij hadden de binnenbaan, dus dat lukte telkens net niet. Voor de snelheid was het echter wel goed. Aan het slot van de piramide zat er zelfs een 36,3 tussen.
Na de thee fietste ik snel naar huis, waar ik me douchte en met mijn vrouw lunchte. In schone kleren reden we naar het buurthuis van de Stevenshof, vanwaar we met een groepje van de Vitality club naar de IJshal pedaleerden. Daar was een herdenkingsbijeenkomst op de 75e geboortedag van Joost Wösten.
Hij leerde al jong zeilen en in de Sleutelstad werd hij heel actief bij roeivereniging Asopos.
Als trainingsmaat en medetrainer wil ik wat schaatsverhalen voor het voetlicht brengen. Een huisgenoot uit het studentenhuis vertelde, dat Joost 's avonds een keer thuiskwam van het schaatsen op de Leidse grachten. Zijn hoofd was bebloed. Hij was in het donker tegen een brug aan geschaatst. Met een verband om zijn hoofd werd het bloeden gestept en hoefde hij niet naar de dokter. Met een lichte hersenschudding kwam hij er goed vanaf.
Uit eigen ervaring bij de Nieuwkoopse plassen wist ik, dat Joost en schaatsen in het donker op natuurijs een riskante combinatie was. Natuurijs, waar hij goed op uit de voeten kon. Met zijn goede techniek reed hij op slecht ijs alsof er net gedweild was.
Met Willem van Vliet heeft hij veel tochten op natuurijs gereden, waaronder een bijzondere in januari 1997. Vanaf Rijnsburg naar de Haarlemmertrekvaart om in Haarlem uit te komen. Vandaar over het Spaarne naar de Ringvaart en over de Kagerplassen weer terug naar Rijnsburg.
In Haarlem had hij op de kunstijsbaan een kunststukje geleverd, waar ieder ander ongetwijfeld hard zou zijn gevallen. Hij moest in de bocht aan de binnenkant uitwijken en kwam op de houten vlonders aan de binnenzijde van de baan. Hij kwam er met flinke snelheid op, rende keihard op zijn schaatsen naar voren en stapte zonder val gewoon weer op het ijs en reed verder alsof er niets gebeurd was.
Joost was alt trainer begonnen bij de kersverse IJVL en gaf van daaruit ook trainingen in Haarlem. Een zus van hem, die in de Spaarnestad woonde, had zich aangemeld voor schaatslessen voor haar kinderen.
"Dan moet je je bij Joost melden", had ze telefonisch te horen gekregen.
Bij aankomst was de verbazing groot, dat deze Joost haar eigen broer was....
Na de soms verrassende verhalen over deze bescheiden man gingen we in de kantine van IJshal De Vliet wat drinken met zijn allen. Ik koos gezien zijn liefde voor het roeien en het zeilen voor een Skuumkoppe.
Een proost op Joost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten