Ik weet niet, hoe vaak ik de afgelopen maand met een bezem de looproutes in IJshal De Vliet met een bezem heb aangeveegd en de hoopjes bouwstof, zand en kleine steentjes met stoffer en blik opgeveegd en in het toilet of via de nooduitgangen buiten heb gedeponeerd.
Het is niet het werk, dat ik het meest ambieer, maar het moet toch gebeuren. Hoe meer bouwstof in het gloednieuwe gebouw, hoe meer kans er is, dat er bouwstof of zand op het ijs komt met als gevolg, dat je schaatsen sneller bot worden.
In de coronatijd, toen de Leidse IJshal op last van de overheid gesloten was, ging ik tweemaal per week naar De Uithof. Regelmatig waaide er zand of blaadjes op het ijs, zodat ik vaak na een keer en soms na twee keer schaatsen de ijzers moest slijpen.
Voordat ik naar IJshal De Vliet reed, ging ik op de Boerenmarkt in het mooie centrum van de Sleutelstad, boodschappen doen. Daarbij kwam ik langs de voormalige Ton Menken IJsbaan. Het parkeerterrein stond aardig vol met auto's, ondanks de dreigende waarschuwing.
De voormalige kunstijsbaan deed nu dienst als garage.
Op weg naar de Voorschoterweg stuitte ik op een groot reclamebord van Odido.
Bij aankomst bij IJshal De Vliet zat de ingang, die ik meestal neem, op slot, Zodoende moest ik noodgedwongen door de hoofdingang. Voor de eerste keer. Ik moet u zeggen: het was een onvergetelijke ervaring. Het rechterpoortje stond op groen, dus ik kon zo doorlopen. Normaal gesproken gaat de deur naar de ijsbaan van vanzelf open. Nu dus niet.
"Dan loop ik terug naar de receptie", dacht ik, maar dat bleek een misvatting.
Beide poortjes gaven een rood kruis, dus ik zat gevangen tussen de poortjes en de gesloten deur.
Ik belde de ijsmeester, maar kreeg de mededeling, dat dit nummer momenteel niet bereikbaar was. De enige oplossing was om mijn arm door het poortje te steken, zodat het alarm afging.
Zo werd ik uit mijn benarde positie bevrijd en ten langen leste liet iemand met een sleutel mij erin, samen met een vrouw van VIJL, die ook kwam schoonmaken. Samen namen we de baan om de funbaan onder handen. Na ruim een uur moest zij haar kinderen op gaan halen. Ik ging verder met de bezem om de inloopbaan van bouwstof te ontdoen.
Na de lunchpauze nam ik een tribune boven en de trappen onder handen, waarna ik op het opstapplateau boven begon. Om half 4 werd ik afgelost door een tweetal vrijwilligers van Leiden Lions.
Deze straatveger kon op de fiets nog even genieten van het mooie herfstweer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten