Door Willem, mijn buurman bij de bassen van "Projecta Musica", was ik getipt. Vanmiddag zou "Vox Clara" in de Dorpskerk in Voorschoten "The Armed Man" van Karl Jenkins uitvoeren.
We hadden Bas en Nel, met wie we dit prachtige koorwerk bij de Leidse Scratchdagen zouden zingen, uitgenodigd om mee te gaan.
We utterden thuis wat, voordat Ada na het ontbijt naar de volkstuin fietste. Ik had thuis wat achterstallig werk, dat ik wegwerkte, voordat ik haar bij onze tuin ophaalde en we samen naar Voorschoten fietsten, waar we onze rijwielen stalden. Bas en Nel waren er al en hadden een prachtige plek voor het concert geregeld.
Op de dag van de Dodenherdenking werd er geopend met een Mexicaans lied over de dood, die je toch niet kon ontlopen, waarna begonnen werd aan "The Armed Man". Bijzonder was, dat de solopartijen werden verzorgd door telkens andere koorleden.
Op 4 mei was vooral "Charge!" toepasselijk en dan vooral de zinsnede "How blest is he, who for his country dies".
Er volgde na "The Armed Man" een klaterend applaus voor "Vox Clara", dat in kleine bezetting de 90e verjaardag van mijn schoonmoeder luister bijzette.
Er volgde een gedicht van de Tsjechische dissident en latere president Vaclav Havel.
Dit was het opstapje naar het slotlied "Hoop is een ding met veren" van Emily Dickinson.
Na het concert wandelden we naar "Het Wapen van Voorschoten", waar we met zijn vieren een gezellige maaltijd hadden met zalm, kogelbiefstuk en een maaltijdsalade. We konden even bijkletsen voordat we naar huis fietsten om op tijd te zijn voor de nationale Dodenherdenking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten