"Daar is het nu te warm voor", kon ik naar eer en geweten antwoorden. We raakten met elkaar in gesprek en hij bleek ook jarenlang geschaatst te hebben. De conducteur traint wekelijks nog een paar keer met o.a. Mart Moraal, Koos Zwaan en Aad van Tol, met wie ik in de wintermaanden in de Leidse IJshal mijn rondjes draai.
Vanaf Den Haag namen we de trein naar Ede-Wageningen. Ada nam de bus naar Wageningen, terwijl ik naar de vestigingsplaats van de Landbouwuniversiteit fietste. We gingen op bezoek bij mijn zwager Bas en zijn vrouw Katrin. We hadden een cadeautje meegenomen voor de pas 7 jaar geworden Camilla. Ook oom Arie en tante Adri kwamen op bezoek. Gezeten onder het zonnescherm hadden we een gezellige middag.
Aan het eind van de middag testte Ada haar fiets uit. Vorig jaar was Ada door haar frame gezakt.
Bas had een vervangend frame bij Giant weten te regelen. Wel eentje met dubbele framebuizen. Want deze les hebben wij vorig jaar wel geleerd: de fietsen met slechts één framebuis, die je tegenwoordig veel ziet, zijn zeer kwetsbaar en dus levensgevaarlijk!!!!
Nadat Camilla en Tammy in het bad in het gras gepoedeld hadden, aten we nog wat brood, voor we op weg gingen naar Rhenen. We namen een stil weggetje, wat ik niet kende en trapten zo naar de voet van de Grebbeberg, waarna een voor Nederlandse begrippen lange klim volgde.
In Rhenen namen we op deze halfbewolkte de trein naar Utrecht, waar we zouden overstappen op die naar Leiden.
Maar helaas, de trein reed maar tot Bodegraven. Het alternatief was de trein naar Den Haag CS. Ook Frits van Oosten koos voor deze optie. "Ze zijn zeker alvast stiekem begonnen met de Rijn-Gouwe-Lijn", merkte ik op.
In Den Haag Centraal aangekomen besloten we naar huis te gaan fietsen. Door de Haagse bossen en langs de A44 trapten we op de Stevenshof af, waar we met 33 km op de teller om half 11 thuis waren en ik nog even op de hoogte kon worden gebracht van de precieze uitslag van de ploegentijdrit in de Tour de France.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten