Tegelijkertijd kreeg ik de speciale uitgave van G-Geschiedenis over de Noordzee terug. Na deze culturele uitwisseling trok ik mijn schaatsen aan en begaf me op de spiegelgladde ijsvloer. Ik was benieuwd, of ik de vorm, die ik afgelopen dinsdag toonde op met name de 5 kilometer op kop, vast kon houden.
Welnu, dat bleek goed te lukken. Het ging lekker. Technisch reed ik goed en ik kon het peloton langer bijhouden dan anders. Af en toe kon ik zelfs met 28 kilometer per uur mee. Daarboven moest ik afhaken, maar mijn tempo lag toch iets hoger. Ik werd slechts 1 keer in alle series gelapt door het peloton.
De 5 kilometer liep lekker. De helft ging in 26 kilometer per uur, de andere helft in 27. In Groningen zouden ze zeggen: "'t Kon minder!"
De vorm is er. Nu komt het aan op stabilisatie. Over 5 weken moet ik in topvorm zijn bij de Bert Grotenhuis Bokaal in Haarlem.
Met een peloton van 15 man en een stuk of 10 losse schaatsers op de buitenbaan hadden we heerlijk gereden, waarna we in de kantine van de Leidse IJshal de lachspieren nog even aan het werk zetten.
De wind was gelukkig na dagen stormachtig weer enigszins geluwd. Voor even dan, want zondag komt "Dennis" langs.
Persoonlijk heb ik liever "Denis", maar dit terzijde.
Voorlopig houden we echter het herfstweer, dat ons deze hele "winter" al teistert met voor schaatsers zeer onwelkome temperaturen. Gemiddeld is het 3 graden te warm....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten