Het was gisteren op de kop af 50 jaar geleden, dat Jimi Hendrix op 27-jarige leeftijd overleed. Hij was een der allerbeste gitaristen.
Hij bracht een revolutie in het gitaarspel teweeg door het gebruik van nieuwe akkoorden, feedback en nieuwe opnametechnieken.
Hij heeft diverse klassieke rocknummers op zijn naam staan.
Zelfs het genre kinderliedjes beheerste Hendrix tot in de perfectie.
Voor alle linkshandigen onder ons, waaronder ondergetekende, ook deze grootmeester op de gitaar speelde linkshandig. Er is dus nog hoop voor ons....
Vanmorgen deed ik zoals gebruikelijk boodschappen bij "De Helianth", waarna ik een deel van het gekochte brood naar mijn schoonouders bracht. Om 12 uur fietste ik met mijn vrouw naar de volkstuin.
Daarvandaan ging ik lopen naar de duinen. De eerste klim was in Rijksdorp, waar een helling verborgen is, die steiler is dan "De Klip". Deze is, hoe toepasselijk, te vinden aan de Van Bergenlaan.
"De Klip" kwam daarna aan de beurt en daarna het schelpenpad langs het fietspad richting Katwijk. Dit pad kent hogere pieken en dalen dan het fietspad. Dat past precies bij het veel te korte leven van Jimi Hendrix: ups and downs.
In de duinen huizen wel konijnen, maar geen hazen.
Maar om te zeggen, dat ik als een haas naar boven ging op de eerste strandopgang richting Katwijk is ook overdreven. Ik ben best een soepele loper met longen als een paard, maar eenmaal boven sta ook ik flink te hijgen. Dit is met afstand de zwaarste oefening.
Ooit was "Waar de blanke top der duinen" een soort van nationaal volkslied: in de Tweede Wereldoorlog gebruikte de NSB het als zodanig. Hoe je een nationaal volkslied ook kunt bewerken is te horen in het volgende filmpje.
Door het heldere weer had je door de polaire wind een prachtig uitzicht over de Noordzee en kon je de Tweede Maasvlakte en de Hoogovens helder zien liggen.
Over het halfmulle strand liep ik naar de opgang van Wassenaarse slag, vanwaar ik redelijk direct naar de volkstuin terug liep. Ik was langer onderweg dan ik had verwacht, terwijl ik toch lekker doorliep.
Na met Ada op de tuin te hebben gegeten, fietste ik naar huis om me te douchen en naar de zinderende finale van de Tour te kijken.
Op de terugweg maakte ik een klein ommetje om een stukje afstand te meten. De door mij ingeschatte kilometer bleek 1700 meter te zijn. De 12 kilometer, die ik gelopen dacht te hebben, zullen er vermoedelijk 15 zijn geweest.
De levensweg van Jimi Hendrix was een stuk korter, dan die had kunnen zijn. We zijn daardoor een heleboel prachtige nieuwe nummers van deze gitaarvirtuoos misgelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten