Voor het eerst sinds Joop Zoetemelks winst stond in de Tour de France een Nederlandse ploeg op de drempel van winst in de meest prestigieuze wielerwedstrijd.
Jumbo-Visma heerste in deze Tour met ijzeren vuist. Kopman Primoz Roglic had een voorsprong van 57 seconden op zijn Sloveense landgenoot Tadej Pogacar. Beide renners zijn erkende tijdrijders, dus de marge moest groot genoeg zijn.
De klimtijdrit naar La Planche des Belles Filles in de Vogezen moest de beslissing brengen. Normaal gesproken kon het niet meer mis gaan. Maar dat is juist het leuke van de sport: af en toe heb je daverende verrassingen. Vandaag was weer zo'n memorabele dag. Pogacar kon onbekommerd aanvallen. Hij had toch niets te verliezen. Roglic kon de druk niet aan en verzaakte op het laatste moment.
Ook al reed hij zich vandaag vermoedelijk het snot voor ogen.
Het gedoe rond de uitsluiting van ploegbaas Merijn Zeeman heeft de concentratie vermoedelijk verstoord. Bijzaken kunnen sporters op beslissende momenten uit hun concentratie brengen. Sportjournalist Joris van den Bergh beschreef dit verschijnsel al in zijn klassieker "Mysterieuze krachten in de sport".
Tadej Pogacar heeft hier optimaal van geprofiteerd en is daarmee de terechte winnaar van de Ronde van Frankrijk geworden.
Roglic toonde zich een sportieve verliezer.
Voor mijn Tourploeg maakt het niet uit. Beide Slovenen rijden voor 333m.nl. Door de 138 punten van vandaag kom ik uit op 1326 punten en stijg ik naar de 1231e plaats. Een plek bij de eerste 1000 ploegleiders ligt in het vizier. In een veld van 10.000 deelnemers doe je het dan niet gek.
Naschrift: op dezelfde dag, dat Primoz Roglic, de vaandeldrager van de Nederlandse wielerploeg Jumbo-Visma figuurlijk onderuit ging, ging Joop Zoetemelk, de beste Nederlandse wielrenner aller tijden, letterlijk onderuit door een aanrijding en miste hij daardoor de huldiging in Parijs.
Joop, van harte beterschap toegewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten