Bomschuit

Mijn voorlaatste werkdag was een heel bijzondere. Met wat traktaties was ik naar de bibliotheek aan de Hoorneslaan gefietst, waar ik om 10 uur de deur opendeed voor de klanten. Een kwartier later kwam een van de vaste klanten binnengestapt met een vuilniszak met de mededeling: "Ik heb wat voor je."
Ik maakte de zak open en haalde daar een modelboot uit. Een bomschuit.

Hij had de bomschuit zelf gemaakt.

Ik was even sprakeloos en bedankte de klant hartelijk en sloot af met: "Katwijkser kun je het niet krijgen!"

Vreugde zit soms in kleine gebaren. Ik straalde helemaal. Wat een verschil met 2 weken geleden, toen een van mijn collega's me letterlijk en figuurlijk had afgeschreven.

Kennelijk had ik iets toch wel goed gedaan als bibliothecaris. Want uiteindelijk heb ik dit werk altijd voor onze klanten gedaan. Mijn motto daarbij was: help een ander, zoals je zelf geholpen wil worden en er kan bijna niets meer fout gaan.

Als je deze basishouding hebt, kom je in ieder dienstverlenend beroep een heel eind. Deze bomschuit krijgt bij mij thuis een ereplaats. Ik zie het als een oeuvreprijs.

Vanmiddag werkte ik in de bibliotheek van Valkenburg. Ik fietste er heen via de Hoofdbibliotheek, waar ik ook nog een traktatie bracht ter gelegenheid van mijn pensionering. Nadat ik gisteren van een collega al een Schipperbitter had gekregen, verraste een andere collega me vandaag met een kwartet Katwijkse biertjes met prominent in het midden extra stout, hetgeen ik soms wel ben.

En daar vertrok een zuipschuit met een bomschuit....