Onze maatschappij is, ondanks de voortschrijdende ontkerkelijking, nog steeds doordrenkt met christelijke waarden. Ook al is het niet altijd zichtbaar, het zit nog steeds in de haarvaten van onze cultuur.
Daarmee kreeg Ferdinand Grapperhaus de afgelopen weken te maken. In maart nam de minister van Justitie mensen de maat, die veel te dicht bij elkaar komen: "Ik zeg het keihard: dit is een slordige, laconieke en daarmee asociale manier van omgaan met maatregelen.
Deze gewraakte foto kostte de overigens goede minister van Justitie bijna de kop. Als CDA-er had hij deze zinnen uit Mattheüs 7 beter in zijn oren moeten knopen: "Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt; want met het oordeel, waarmee gij oordeelt, zult gij geoordeeld worden, en met de maat, waarmede gij meet, zal u gemeten worden."
En dat is precies, wat er de afgelopen week gebeurde. Maar Grapperhaus is niet de enige, die oordeelt. Het gros van de mensheid doet dat. Ook ik ontkom niet aan deze menselijke zwakheid.
Ik sta volledig achter de spreuk "Oordeel niet voor je in iemands schoenen hebt gestaan", waarvan Supertramp een soortgelijke zin had in "Hide in your shell": "How would it be if you could see the world through my eyes?"
Maar me er aan houden? Was dat maar waar! Ik heb de wijsheid niet in pacht. De eigenwijsheid wel, maar dat is een ander verhaal....
Vandaag bezocht ik voor het eerst in een half jaar de Leidse Studenten Ekklesia in de Hooglandse kerk. Deze Gothische kathedraal bood ruimte te over om op veilige afstand van elkaar te zitten én.....te zingen!
Onder leiding van de onvolprezen dirigent Wim de Ru zongen we diverse liederen. Wat heb ik dit gemist. Als ik in mijn eentje fiets zing ik in deze coronatijd als er niemand in de buurt is. Nu mocht het weer.
Wel ingetogen, want hoe luider je zingt, des te verder komen de aerosolen. En met de mond naar beneden, zodat eventuele druppeltjes meteen naar beneden gaan.
Zodoende zag ik, dat mijn vrouw en ik op een grafsteen zaten. Gelukkig geen onrustig graf.
Ada en ik reden naar de volkstuin, waar we op deze frisse, maar in het zonnetje heerlijk zondagmiddag op de volkstuin lunchten.
Daarna was Ada met planten in de weer, terwijl ik bramen en frambozen plukte en wat verdorde planten verknipte. In totaal deed ik 4 emmers in het compostvat. De afgelopen dagen viel het mij op, dat er wespen uit het compostvat kwamen, maar vandaag waren het er nog meer. Ik vermoed, dat er een wespennest in het vat zit.
We gingen om 4 uur naar huis, daar Faas een nachtje kwam logeren. Voordat onze kleinzoon door zijn ouders werd gebracht, kon ik naar de finale van de tweede Pyreneeënrit in de Tour de France kijken. Een prachtige finale, zeker voor 333m.nl. In het Tourspel "Ploegleider" scoorde ik maar liefst 152 punten, waardoor ik op 529 punten kwam. In 3 dagen tijk klom ik van de 5783e plaats naar de 2745e.
Maar na deze reuzensprong ga ik niet oordelen. Parijs is nog ver....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten