De dag, waarvan je wist, dat die zou komen, brak aan. Gisteren begon de Vuelta Holanda 22 in Utrecht. Een kleine maand geleden hadden we al een dagje doorgebracht in de Domstad, maar nu begon het tweede feest.
Om half 12 vertrokken we met een zestal fietsen naar Leiden Centraal, waar vandaan we de trein naar Utrecht namen. Daar wandelden we rond in het gebied van de Jaarbeurs, waar de start en de finish van de ploegenachtervolging was.
Voor onze Spaanse gasten was het leuk, want er werd regelmatig Spaans om ons heen gepraat. Hier kwam ik Willem van Vliet, de secretaris van Stichting Leidse IJshal, tegen. Later sprak ik nog een paar IJVL-ers.
Maar dit zijn ontmoetingen, die je kunt verwachten. Dat was iets heel anders dan de 2 bij ons logerende Spaanse middelbare scholieren, die bij de finish van de ploegentijdrit hun lerares Engels tegen kwamen!
In Hal 1 scharrelden we een tijdje rond. De Jumbo-fanzone was hier prominent aanwezig.
Rond een uur of half 3 wandelden we naar de binnenstad, waar we in de binnenstad wat wilden gaan eten. Het was voor de meesten een toeristische rondwandeling op deze redelijk warme dag.
Op het terras van "Bada Bing" moesten we verkassen naar een plek onder de grote parasols, omdat het ging regenen. Het was niet de gelukkigste keuze van de dag. Aan de bediening kon je merken, dat er een groot personeelstekort is.
Als je met 6 bestelde gerechten en 6 bestelde drankjes 3 fouten maakt, heb je een score van 25% missers. Dat duidt niet op een goed ingewerkt team.
Het gezegde "Zo zout heb ik het nog nooit gegeten" was volledig van toepassing. Letterlijk dan. Het leek wel, of er patat aan het zout was toegevoegd.
Het was bijna droog, toen we door de mooie historische binnenstad van Utrecht wandelden. Ada ging op bezoek bij haar hier wonende jongste zus, terwijl wij rustig richting Jaarbeurs wandelden.
Inmiddels had ik van Walter Boon een foto gekregen wan het toen nog rustige parcours. Dat zou er ietwat drukker uitzien, toen om half 7 het startschot geklonken had van de Vuelta Holanda 22.
Onderweg had ik een T-shirt met daarop de volledige route van de Ronde van Spanje gekocht.
Daarop staat ook de etappe van Villaviciosa naar Les Preaeres.
Wij wandelden langs de enorme sliert toeschouwers, die in deze dure tijden allemaal waren afgekomen op een gratis uitje.
We liepen langs de ploegenbussen, waar Siebe Alpecin-ploegleider Michel Cornelisse tegenkwam, in het verleden een ploegleider van Koopmans, waar mijn zoon voor gekoerst heeft.
Jetze Bol mocht met Burgos om half 7 de spits afbijten bij de Ploegenachtervolging. Na afloop sprak Siebe heel kort deze in Spanje wonende wielrenner, waar hij regelmatig tegen gefietst heeft.
Bij de Jaarbeurs kregen we een wielerpetje van Vuelta Holanda, waarna we vlak bij de finish het Jumbo-Visma-team de ploegenachtervolging winnen.
Een oorverdovend geluid volgde, zoals je het geluid aanzwol naarmate een wielerploeg dichterbij kwam. De renners moeten 23 kilometer lang kabaal om hen heen gehoord hebben.
Dat geluid was ook goed hoorbaar, toen de Jumbo-ploeg gehuldigd werd.
En helemaal toen Robert Gesink, tegen wie Siebe ook gereden heeft in het verleden, gehuldigd werd in zijn rode trui. Iedereen gunde het deze zichzelf wegcijferende routinier.
In het langzamerhand steeds leger wordende plein wachtten wij tot we de trein van half 10 hadden. Het was een waar volksfeest geworden, waar geen wanklank was gevallen.
In de trein zag ik, dat IJshal De Vliet bij Ploegleider 246 punten had gescoord, hetgeen goed was voor een 811e plek. Mijn tijd komt nog wel....
Thuis gekomen aten we nog wat. Als slot van een leuke dag nam ik een toepasselijk drankje.
Bij de Jaarbeurs kregen we een wielerpetje van Vuelta Holanda, waarna we vlak bij de finish het Jumbo-Visma-team de ploegenachtervolging winnen.
Een oorverdovend geluid volgde, zoals je het geluid aanzwol naarmate een wielerploeg dichterbij kwam. De renners moeten 23 kilometer lang kabaal om hen heen gehoord hebben.
Dat geluid was ook goed hoorbaar, toen de Jumbo-ploeg gehuldigd werd.
En helemaal toen Robert Gesink, tegen wie Siebe ook gereden heeft in het verleden, gehuldigd werd in zijn rode trui. Iedereen gunde het deze zichzelf wegcijferende routinier.
In het langzamerhand steeds leger wordende plein wachtten wij tot we de trein van half 10 hadden. Het was een waar volksfeest geworden, waar geen wanklank was gevallen.
In de trein zag ik, dat IJshal De Vliet bij Ploegleider 246 punten had gescoord, hetgeen goed was voor een 811e plek. Mijn tijd komt nog wel....
Thuis gekomen aten we nog wat. Als slot van een leuke dag nam ik een toepasselijk drankje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten