"It giet oan" voor de 250-meterbaan

Begin 2005 werd ik door de IJVL gevraagd om namens de IJVL te gaan lobbyen voor het behoud van een kunstijsbaan in Leiden. Dit naar aanleiding van ingezonden brieven van mijn hand in het Leidsch Dagblad onder de titels "Een sprookje" en "De Leidse IJshal".

Ik zou dat samen met Frank Steenkamp, de toenmalige voorziter van de IJVL gaan doen. Toen kon ik niet bevroeden, hoe lang en kronkelig de weg zou worden, die uiteindelijk tot de nieuwe kunstijsbaan aan de Vliet zou leiden.

Wat dat aangaat ben ik gelukkig gezegend met een aardige portie doorzettingsvermogen.

Gisterenavond was het na 14 jaar dan eindelijk zo ver.  De Gemeenteraad van Leiden koos bijna unaniem voor 250-meterbaan. Alleen Partij voor de Dieren stemde tegen vanwege de clubruimte in de nieuwe IJshal van de Leidse Hengelsbond. De sportvissers moeten verhuizen voor de komst van het nieuwe sportcomplex, dus zij krijgen een plek in een van de zalen in IJshal "De Vliet".

De Gemeenteraadsvergadering is te zien en te beluisteren door HIER TE KLIKKEN. Als u punt 14 aanklikt, dan komt het gedeelte van IJshal "De Vliet".

De gehoopte 333-meterbaan, waar we tot op de laatste dag voor gestreden hebben, komt er niet. De gemeente Leiden heeft voor ons diep in de buidel getast, het zijn omliggende gemeenten, die niet mee wilden betalen, met Alphen aan den Rijn en Katwijk als grootste blikvangers, die de meest duurzame ijsbaan hebben voorkomen. Het wordt nu dus een 250-meterbaan.

Een reden om te klagen? Allerminst. Twee jaar geleden hadden we gewoon niets! En in die 14 jaar zijn er nog een paar momenten geweest, waarop we alles kwijt hadden kunnen raken.

En in december 2012 trok de gemeente Leiden 4 miljoen euro uit om de voormalige Ton Menken IJsbaan op te knappen.

Als de eigenaar van het pand aan de Vondellaan had meegewerkt, dan hadden we nu in een gerenoveerde 200-meterbaan gereden. Straks krijgen we een grotere en vooral bredere baan. We gaan er dus flink op vooruit, maar ook qua energiebesparing!
Natuurlijk gingen we voor de grootste variant. Ik ook. Als sporter ga je immers altijd voor het hoogst haalbare. Welnu, dat was achteraf niet de 333-meterbaan, maar die van 250 meter.

Wat we wel kregen, was volop lof van zowel de Gemeenteraad als het college van Burgemeester en Wethouders voor de wijze, waarop we actie hebben gevoerd. Bij de stemverklaringen kwam  dit tot uiting, waarbij Martijn Otten van de PvdA zijn bijdrage afsloot met de voor schaatsers magische woorden "It giet oan!"

Even daarvoor zei hij: "Eén van de schaatsers, Bert Breed, gaat in de nieuwe 250-meterbaan 1000 rondjes schaatsen."
Hij had mij juist geciteerd. Na de commissievergadering van 10 januari hadden Jos Arts en Willem van Vliet, die bergen werk hebben verzet voor ONZE nieuwe ijsbaan, het over ideeën om IJshal "De Vliet" te openen. Bij mij borrelde een briljant plan op. Ik zag Sportwethouder Paul Dirkse een paar tafels verderop zitten en liep op hem af met de woorden: "Paul, je weet het nog niet, maar wij gaan bij de opening samen 1000 rondjes schaatsen."

Wie kaatst kan de bal verwachten. Het geintje kreeg ik als een boemerang terug. Ik ga de uitdaging aan. Wie 230 kilometer kan schaatsen, zal de 250 ook wel volbrengen. Deze afspraak staat dus!

Uiteraard was het gisterenavond na afloop even wonden likken en terugkijken op het hele proces. We konden echter geen punten ontdekken, waar we het hebben laten liggen. We kunnen onszelf dus niets verwijten.

Je kunt als schaatser een perfecte race rijden en toch verliezen, simpelweg omdat een tegenstander sterker is.

De realiteit is dat we een mooie energiezuinige 250-meterbaan krijgen. Vooraf had ik hier blind voor getekend. We gaan dus doen, wat iedere duursporter doet bij tegenslag: de rug rechten en stug doorgaan. Je leert meer van nederlagen dan van overwinningen. Wat dat aangaat is het falen bij de Elfstedentocht van 1996 het beste wat mij is overkomen.
Bij deze wil ik de Gemeenteraad en het college van Burgemeester en Wethouders bedanken, dat zij 12 miljoen euro uit willen trekken voor de schaatssport in de Leidse regio. Een speciaal woord van dank gaat uit naar wethouder Paul Dirkse. Onze eerste ontmoeting was niet de vriendelijkste.

Hij heeft geleerd van zijn beginnersfout en heeft tot het laatste toe geprobeerd om onwillige gemeenten alsnog op andere gedachten te brengen. Waar andere politici volhardden in een eenmaal ingenomen standpunt, heeft wethouder Dirkse de politieke moed getoond om terug te komen van een foute beslissing.

En nu is het aan ons schaatsers om de moed te tonen, dat we niet blijven hangen in een 333-meterbaan, die er definitief niet komt, maar ons met dezelfde positieve energie met hart en ziel in te zetten voor het laten slagen van de nieuwe 250-meterbaan. ONZE 250-meterbaan!!!!