Afkoelingsperiode

Het was bij het ontwaken al duidelijk, dat het niet zo hard had gevroten als gisterenmorgen. Er stonden geen bloemen op de kantelramen en er lag nog geen millimeter ijs op de sloot achter ons huis. Desondanks viel de minimumtemperatuur nog best mee.

Aan de grond, ook wel de grastemperatuur of op klomphoogte genoemd, was het nog een beetje mee.

Om 9 uur fietste ik met mijn vrouw naar "De Helianth" voor de wekelijkse boodschappen. Het voelde kouder aan dan gisterenmorgen om deze tijd. Dat kwam doordat het gisteren bijna windstil was en er nu wat wind stond.

Dan krijg je te maken met de windchillfactor oftewel de gevoelstemperatuur. Maar vergeleken met eind februari en begin maart vorig jaar stelde het niets voor.

Wat wel wat voorstelde waren de politieagenten in de Herenstraat. Waar iedere rechtgeaarde fietser op de stoep verder rijdt, daar stapten wij netjes af en wandelden met de fiets aan de hand verder. Ik ben best wel eens tegendraads, maar je moet het niet overdrijven. Als agenten speciaal op het fietsen op het trottoir staan te controleren, is dat dan toch doen een uitnodiging tot schrijven.

Na de boodschappen thuis gebracht te hebben, trok ik de stoute schoenen, pardon, de hardloopschoenen aan. Ik liep in het winterzonnetje nagenoeg dezelfde ronde als vorige week, maar nu in omgekeerde volgorde. Tijdens deze loop van 10 kilometer kwam ik langs de landijsbaan van Voorschoten, die ondanks dat het nog niet echt hard gevroren had, voor 90% dicht lag. Dat opent perspectieven....

Ook al ziet de winterverwachting er minder goed uit dan gisteren, het water kan de komende periode in ieder geval goed afkoelen.
Bij fietsenmaker Van Vliet haalde ik de gerepareerde fiets op en langs de ijsbaan van de Stevenshof reed ik naar huis. Deze ijsbaan lag helemaal dicht met mooi zwart ijs. Wellicht kunnen we komende week al op natuurijs schaatsen.