"Andere tijden sport" is een van de televiesieprogramma's, waar ik het liefst naar kijk. Voor de rest kijk ik weinig t.v. Gisterenavond was er een uitzending over Barbara de Loor. De uitzending is terug te kijken door HIER TE KLIKKEN.
Zelf heb ik Barbara de Loor ontmoet, toen ze op een funbaan schaatsles kwam geven op de school van mijn vrouw. Het beeld, dat van haar geschetst werd als een enthousiaste schaatsster, kan ik volmondig onderschrijven.
De eeuwige vierde werd in 2005 verrassend wereldkampioene op de 1000 meter. De weg er naar toe was er een van heel veel tegenslagen en lichamelijk ongemak, maar doorzettingsvermogen is een niet te onderschatten mentale kracht.
De 2 jaren in Inzell, waarin ze meetrainde in het team van haar vriendin Anni Friesinger waren niet alleen leuk. Soms moest ze vechten tegen de eenzaamheid.
Ik herken dat wel. Toen ik in november 1979 op kamers kwam wonen in de Witte Rozenstraat, was de eerste maand euforisch. Een maand later sloeg de stemming plotsklaps om in een stad, waarin ik nog weinig mensen kende. Daardoor kwamen de muren af en toe op me af.
Kayak heeft dit verschijnsel prachtig verwoord in "Starlight Dancer": "Free at last, but I never felt so alone."
Met mij is het goed gekomen, mede dankzij het iedere dinsdagavond 2 uur aan een stuk schaatsen in de Ton Menken IJsbaan.
Geboren en getogen in Nieuw-Vennep in een gezin met 12 kinderen en sinds 1979 woonachtig in Leiden. Mijn vader was de oprichter van het transportbedrijf B.Breed & Zonen in Nieuw-Vennep, dat nog steeds bestaat.
Ik ben in 1983 getrouwd en vader van 4 kinderen.
Ik train al sinds mijn verhuizing naar Leiden voor de Elfstedentocht en ben uiteraard een groot liefhebber van schaatsen op natuurijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten