Om een of andere reden is de derde maandag in januari uitgeroepen tot blauwe maandag. Nou klopte dat wel als je naar de minimumtemperaturen van vannacht kijkt.
Op klomphoogte was het nog blauwer, want er was bijna sprake van strenge vorst.
Dit keer was er sprake van een bijzondere blauwe maandag, want er was ook sprake van een rode wolfmaan.
En een bijzondere blauwe maandag werd het. In bijna windstil heerlijk vriezend weer fietste ik om half 9 naar mijn werk toe. Ik kwam tegelijk met een collega aan.Cora vroeg: "Moet jij niet schaatsen?"
Ik vertelde van mijn inspectieronde en sprak de hoop uit, dat het later in de week wel zou lukken.
Een kwartier later kreeg ik een appje te zien van haar broer. De ijsbaan van Leiderdorp zou om 10 uur open gaan.
Ik gooide meteen mijn schema om, regelde vervanging voor mezelf voor vanmiddag en ging meteen een ritje langs de filialen maken om de boekenkratten te wisselen. Daarna zou ik naar Leiderdorp gaan.
Ik gooide nogmaals mijn programma om. Vandaag was het mooi weer, maar met sneeuw en eventueel ijzel rijden is niet bepaald een pretje. Ik haalde het rijden langs de scholen een dagje naar voren.
Niet alleen ik gooide het programma om, de weergoden deden het ook. Een stijging van 14 graden is niet alledaags.
En zo kwam het schaatsen op natuurijs toch weer op losse schroeven te staan. Hopelijk lukt het in Leiderdorp om het water onder het ijs vandaan te halen, zodat we de komende dagen daar alsnog terecht kunnen. Maar ik ben toch wat onzekerder geworden of dat in onze omgeving gaat lukken. Temeer daar het vanavond nauwelijks vroor.
Op weg naar huis fietste ik nog even langs de ijsbaan in de Stevenshof. Deze lag er prachtig bij.
Vlak bij huis zag ik een paar jongens van een jaar of 12 op het ijs lopen. Ik kon het niet laten, om het ook even te proberen. Ik kan dus zeggen, dat ik op natuurijs heb gestaan, maar voor een klein stukje schaatsen leek het me nog net te dun.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten