Rondje Vlietlanden

Om 2 uur zat mijn werk er op voor deze week en ik fietste de 9 km naar huis. Het was prachtig nazomerweer. In Amerika noemen ze dit een "Indian summer".

Thuis moest ik nog even wat via de mail regelen, waarna ik mijn skeelerspullen bij elkaar zocht en aantrok. Daarbij zag ik, dat de beschermers, die ik gekocht had, van K2 waren. Daarbij ben ik dus onbedoeld door het oog van de naald gekropen, want stel je voor, dat ik aan was komen zetten met beschermers van K3....

Gewapend met een handtasje vertrok ik om half 4 om langs de rand van de Stevenshof naar de Velostrada te skeeleren. Hier moest je af en toe uitkijken voor plukjes gemaaid gras, die af en toe op het fietspad lagen, evenals wat kleine takjes en, toch wel bijzonder vroeg, de eerste eikels.
Bij de Horstlaan gekomen reed ik naar het tunneltje onder de Veurse weg naar de Kniplaan. Bij de brug over de Vliet was het druk met fietsers, die van beide kanten kwamen aangereden. Om te voorkomen, dat ik door hen aangereden zou worden, hield ik me aan de railing vast, tot de kust veilig was. Ik liet los en de wieltjes zetten zich uit zichzelf in beweging.
Zo kwam ik bij de Vogelplas uit. Aan het eind van het fietspad sloeg ik linksaf en nam het Meeslouwepad. Geen geweldig skeelerasfalt. Ik heb er, vooral met Hans Boers, heel vaak gelopen, maar dan doet de ondergrond minder ter zake. Met skeeleren ligt dat toch een tikkeltje anders.
Ooit moet het fietspad een gladde bovenlaag gehad hebben, maar daar was nu geen sprake van. Je golfde een paar kilometer lang constant een beetje op en neer. Dit ging door tot de afslag naar de blauwe brug naar Voorschoten. Daarbij ontdekte ik, dat de weg wel perfect skeelerasfalt had en het ernaast gelegen fietspad niet. Dus wat doe je als Hollander. Inderdaad!!!

Na het brede gladde asfalt nog een keer op en neer gereden te hebben, skeelerde ik over redelijk tot zeer redelijk asfalt langs de Vliet naar de Kniplaan toe. Daar het nog redelijk vroeg was, plakte ik er het stuk naar Leidschendam aan vast. Dit stuk asfalt is beduidend minder van kwaliteit.
Vlak voor Leidschendam daalde ik af over een vrij nieuw fietspad, waarna ik weer terug boog naar de Kniplaan. Dit fietspad heeft ook uitstekend asfalt. Een genot om hier met brede slagen over heen te zoeven. Zo kwam ik weer uit bij de Vogelplas, waar ik op een bankje mijn waterflesje leegdronk en een bounty at.
Via de Kniplaan en de Velostrada reed ik weer terug naar huis, met een kort ommetje naar het huis van mijn schoonouders. Er was echter niemand thuis.
Om kwart voor 6 was ik thuis. Ik had in ruim 2 uur een marathon bij elkaar geskeelerd. Het was inderdaad genieten van het rondje Vlietlanden in de "Indian summer".