Na met Ada in de tuin gegeten te hebben trok ik mijn skeelers en allerhande beschermers aan en vertrok ik richting Velostrada voor een rondje Vogelplas. Daarbij was ik vandaag wel wat luchtiger gekleed dan bij mijn vorige rondje Vogelplas.
Ter hoogte van de twee veeroosters kwam ik Marcel van der Klaauw tegen, die met zijn vrouw aan het fietsen was.
Het skeeleren ging erg makkelijk tot de Horstlaan. Ook hier was nog redelijk goed asfalt. Daarna begon voor mij de terreinverkenning.
De eerste echte hindernis was het tunneltje onder de Veurseweg. Hier moet je een bocht naar links maken, terwijl je niet kunt zien, of er fietsers aan komen. Ik koos voor de veilige oplossing: ik liet me na de afdaling een klein stukje rechtuit uitrollen, keerde en kon zo de veilige binnenbocht naar rechts kiezen.
De Kniplaan viel een beetje tegen. Grote stukken was het asfalt matig en her en der was het slecht, vooral aan de linkerkant van de weg, waar een paar gaten in het wegdek zaten.
De volgende hindernis was de vrij hoge brug over de Vliet. Omhoog is niet zo'n probleem, naar beneden wel, daar het op deze zondagmiddag behoorlijk druk was met fietsers. Daar ik niemand in de wielen wilde rijden, remde ik zo lang mogelijk af door me aan de brugleuning vast te houden. Met een matige snelheid skeelerde ik rechtsaf de weg langs de Vliet op.
Af en toe een paar fietsers inhalend reed ik zo over vrij matig, maar wel goed berijdbaar asfalt naar Leidschendam. In de bebouwde kom van Leidschendam nam ik de eerste afslag naar links en over een niet zo steile helling gleed ik naar beneden. Het asfalt was hier behoorlijk grof en na de eerste afslag linksaf, over het kleine industrieterrein naar het fietspad toe, was het nog slechter.
Het fietspad naar de Vogelplas toe was een verademing. Hier ligt prima skeelerasfalt. Mijn advies: wie dit stuk wil skeeleren, moet de laatste afslag voor de bebouwde kom van Leidschendam nemen, een wat steiler fietspad tussen de weilanden.
Op weg naar de Vogelplas haalde ik met brede slagen nog een paar fietsers in. Omgekeerd gebeurde uiteraard hetzelfde. Daar dit fietspad rustiger was dan de weg langs de Vliet kon ik mijn slag hier goed afmaken.
Bij de Vogelplas aangekomen zag ik een ijscokar staan. En de lezers van mijn blog weten: de combinatie van Vogelplas en ijs is een uitstekende!
Met een ijsje in mijn hand oefende ik het diep zitten. Op de houden bank lukte dit uitstekend.
Het asfalt op het fietspad tussen de Vogelplas en de Kniplaan is verder ook prima, zodat ik al vrij snel bij de laatste echte hindernis was: de brug over de Vliet, maar nu vanaf de kant van Stompwijk. De afdaling is in het begin redelijk steil en aan het eind heb je een bocht naar links, waarna je rechtsaf de Kniplaan op moet. Op een droge zondagmiddag plachten daar ook mensen te fietsen. Kortom: voorzichtig rijden!
Via de Horstlaan en de Velostrada was ik om kwart over 4 na 23 km skeelerplezier weer thuis, waar ik nog kon genieten van de vrij sensationele ontknoping van het Nederlands kampioenschap wielrennen in Ootmarsum. Toen ik vertrok van huis was er een kopgroep van 11 man, waaronder 5 van de Rabobank, met 5 minuten voorsprong. "Kat in het bakkie", dacht ik, maar bij thuiskomst zag ik dat 6 andere renners een voorsprong van ruim 20 seconden verdedigden. De jonge sprinter Pim Ligthart van Vacansoleil werd verrassend Nederlands kampioen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten