Strijdwagen

Op een paar onderbrekingen na tot 8 uur geslapen. Ada had slechter geslapen. Ze had last van 2 snurkende mensen in de buurt. Joep was de eerste, dat had ik zelf ook gehoord. Maar de tweede niet, dus wie deze vreemde snurker kan zijn?
Joep ging samen met Bas boodschappen doen. We ontbeten op de plek, waar we gisterenavond het woordenboekspel hadden gespeeld. De rosbief was snel op.

De lunchpakketten werden klaargemaakt, zodat we goed voorbereid met de strijdwagen naar Bergen op konden trekken.

De eerste strijd, die geleverd moest worden was om Sammy in de ketens te krijgen. Uit welingelichte kringen hebben we vernomen, dat de Partij voor de Dieren volgende week een spoeddebat aan gaat vragen inzake deze kwestie.

Met een rustige hond vertrokken we naar de afgebroken brug, waar we 2 dagen ervoor gewandeld hadden. Een prachtige slingerweg voerde ons naar Bergen, waar het klimmen en dalen in de duinen begon. We reden op deze warme, zonnige dag gelukkig veel in de schaduw van de bomen.
Ter hoogte van het NIVON-huis, waar we in 2003 met de familie Buijs eveneens een weekeinde met mooi weer troffen, sloegen we af naar De Kerf. In het brede duingebied is een inham gegraven, waar bij hoog water de zee een stukje de duinen in kan. Hier wandelden we naar het uitkijkpunt op een duintop.





In de verte kon je het verbrande natuurgebied al zien, waar we even later doorheen zouden fietsen. Sammy moest hier de hele tijd blaffen. Toch een soort instinct, dat waarschuwt voor gevaar?
We fietsten door tot Paal 29, waar we het strand op gingen. Sommigen aten hun brood in de duinen op, Ada, Tim en ik deden dat op het strand.


Uiteraard ging ik als Kreeft nog even pootje baden.

Het bezoek aan het strand werd besloten met een bezoek aan het terras van Paal 29.

Via de duinen reden we naar Schoorl, waar we voor de tweede keer een zwartgeblakerd bos- en duingebied van een kilometer breed passeerden. In de Middeleeuwen wisten ze wel raad met pyromanen: op de brandstapel!

Gelukkig zijn we tegenwoordig een stuk humaner. In ieder geval in Europa.
Met een blaffende hond in de kar kon niemand op het fietspad zeggen, dat hij ons niet aan had horen komen.

Door de bossen van boswachterij Schoorl trapten we naar Bergen, waar Bas, Tim, Joep en ik een wandeling om de Ruïnekerk maakten en een ijsje namen, terwijl het andere kwartet doorfietste naar camping Alkmaar. Wij deden dat 3 kwartier later over de mooie, groene route.

Op de camping werd menig uiltje geknapt of men utterde op een andere wijze, voordat we om 6 uur klaar waren om af te reizen om in het gezellige centrum van Alkmaar te gaan eten. We stalden de fiets op dezelfde plek bij de Grote kerk en wandelden naar de Kaasmarkt, waar we om 7 uur een tafel reserveerden bij "Samen", waar de hond ook welkom was.

In de tussentijd konden we een bietje nemen op één van de terrassen op de Kaasmarkt. Alkmaarders zijn een trouwlustig volk, want er waren wel 4 vrijgezellenfeesten tegelijk bezig. Nummer 5 was de meest opvallende. De aanstaande bruidegom was verkleed als een bom uit Stratego.

Het klokje van gehoorzaamheid klonk vanaf het Kaasmuseum om 7 uur, dus wij stapten met zijn achten Samen binnen, waar vrijgezellenfeest 6 aan de gang was. Het was er erg gezellig, de bediening was goed en het eten was heerlijk. Vrijwel iedereen had een ander voor- en hoofdgerecht.

Sammy, die onder tafel lag, deed zich tegoed aan wat restjes en een bakje water.
Na het caramelijs wandelden we weer naar de fietsen. We kwamen langs de praktijk van een Chinese genezer, die je van o.a. hielspoor af kon helpen. Er stond een rij klachten opgesomd met de slotzin: "En uw andere klachten".
Hierop zei Tim: "Ik heb last van mijn buren!"
Sammy ging weer in zijn sm-tuigje en was erg rustig. Vlak bij de camping begon hij wil te blaffen, en toen wij hem los wilden maken, stribbelde hij hevig tegen. De fietskar was echt een strijdwagen! De reden van deze strijd bleek, toen Sammy ontketend was. Hij rende met zijn 14 jaar als een jonge hond over het veld. Het deed Ada en mij denken aan ons konijn, die zo door de tuin kon rennen.
We kletsten nog wat en namen nog een afzakkertje, voor we de tent opzochten, waar de wind behoorlijk omheen woei.