Na een half jaar oefenen wordt het ineens allemaal anders. De enorme nagalm in deze Gothische kerk, het repeteren met orkest en solisten en een andere opstelling, dan je gewend bent. Maar ingesloten tussen tenoren en sopranen zaten mijn trainingsmaat Sjaak Stuijt en ik wel weer naast elkaar.
Desondanks ging het allemaal beter dan verwacht. Natuurlijk zaten er her en der wat schoonheidsfoutjes, maar als geheel ging het behoorlijk goed. Zo goed zelfs, dat dirigent Paul Valk na de pauze zei: "Voor een generale gaat het beangstigend goed!"
Nu wordt wel gezegd: een goede generale geeft een slechte uitvoering, hetgeen ook uit de sport wel voorkomt. Een mentale kwestie. Een elftal, wat in de halve finale een wereldpartij speelt en dan denkt: "We zijn er al!", om vervolgens in de finale schlemielig te verliezen. Denk bijvoorbeeld aan het Nederlands elftal van 1974, ons nationale trauma van de verloren finale tegen Duitsland.
Maar op de valreep wisten we dit te voorkomen.
De lange fuga in het slotnummer ging dusdanig de mist in, dat Paul Valk het nummer stil legde en liet herhalen. We staan weer op scherp....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten