Veldloop in de Vlietlanden

Om kwart voor 2 stond ik bij station Voorschoten. Hans Boers was er al snel en op deze druilerige zondagmiddag zouden we een blokje Vlietlanden gaan lopen. Eerst liepen we naar het huis van mijn schoonouders. Ik moest even wat kopietjes afgeven.
Daar ik in mijn TNT-pak liep, kon ik geheel naar waarheid zeggen: "TNT-post!"

Ik mag dan wel niet de ideale schoonzoon zijn, vandaag was ik toch maar mooi de ideale postbode!

Hans en ik liepen verder naar park Rosenburgh en over een tweetal houten loopbruggetjes langs de weilanden, tot we vlak bij de Kniplaan uitkwamen. We renden langs de Vogelplas, die, zoals te verwachten was na 3 weken dooi, helemaal open lag. Om het onszelf wat moeilijker te maken was ons tracé eerst het mulle zand van het ruiterpad en halverwege een drassig grasveld, waarop aan de sporen te zien veel was getraind op mountainbikes.
Langs de A4 volgden we het fietspad. Nadat we hier even gerekt hadden, passeerde een politiewagen ons. Het eerste stuk reden ze niet zo ver voor ons. Zo leek het net, of wij de koplopers in een wedstrijd waren met de politie, die de weg vrij maakte voor ons.
Bij de Vlietlanden vloog een zwerm spreeuwen boven ons naar de boomtoppen 100 meter verderop. Het is maar goed, dat ze vanochtend niet bij de tuinvogeltelling bij ons in de tuin neergestreken waren, want dan was ik de tel kwijtgeraakt.
Langs de ijsbaan van Voorschoten en door het Van der Hoevepark liepen we terug naar het station. Ondanks het miezerige weer hadden we heerlijk een kilometer of 12 getraind.
Thuis gekomen kon ik nog even genieten van de afsluitende kilometer van het WK Sprint in Heerenveen bij de dames en de heren.
Bij de simpele constatering, dat Laurine van Riessen brons won in de slotafstand en Kjeld Nuis als debutant 4e werd op deze afstand en dat deze beide IJVL-ers in het eindklassement zesde respectievelijk 5e geworden zijn, wil ik het laten. Er zijn genoeg schaatsverenigingen, die blind voor zo'n duo in de wereldtop zouden tekenen.