Oom Ko

Vandaag hebben we in Zwolle oom Ko naar zijn laatste rustplaats gebracht. Bij leven was hij dominee. Veertig jaar geleden begon "gemengd trouwen" een klein beetje gemeengoed te worden, maar wie mij, als katholieke puber, voorspeld zou hebben, dat ik 10 jaar later een dominee als oom zou hebben, die had ik uiteraard niet geloofd.
Vanochtend werden Ada en ik door mijn schoonouders thuis opgepikt en reden we naar de Adventskerk in Zwolle-Zuid, waar de uitvaartdienst begon met het orgelspel van "Jesu bleibt meine Freude" van Johann Sabastian Bach. Apollo 100 maakte er een popversie van.

Ook was er nog een andere popbewerking.

Tijdens de dienst kwam naar voren, hoe oom Ko als timmermanszoon, die zijn vader verloren was voor zijn geboorte, besloot om dominee te worden. Tijdens de politionele acties in Nederlandsch Indië liep zijn patrouille in een hinderlaag met trekbommen. Twee inzittenden van zijn auto kwamen hierbij om het leven. De vraag naar het "Waarom zij" en "Waarom ik niet" deed langzaam maar zeker bij hem het plan rijpen om een dienaar Gods te worden.
Als karakterschets kwam het woord "bedachtzaam" zeer vaak voor. Wat mij betreft had daar het woord "zachtmoedig" zo aan toe gevoegd kunnen worden. En hulpvaardig.
Toen Ada's moeder overleed toen Ada 5 jaar was, is mijn vrouw ruim een half jaar opgevangen door oom Ko en tante Aad, die zo haar tweelingzus verloren had. Ada's vader moest in die tijd regelmatig naar het buitenland. Zodoende heeft Ada een tijdje in de domineeswoning van Dorkwerd gewoond. Zoek in de atlas maar even op, waar dat ligt.
Het lot van een domineesgezin is, dat er regelmatig verhuisd moet worden. Ben je net ergens helemaal ingeburgerd, dan kun je weer ergens anders opnieuw beginnen. Behalve Dorkwerd waren ook Ee, Baambrugge en Zevenhuizen standplaatsen van ook Ko.
De kinderen haalden ook de rol van tante Aad als steun en toeverlaat van dominee Roebers aan. Vandaag viel mij de gelijkenis in doen en laten en ook wel deels in uiterlijk, tussen tante Aat en Ada op. Wat dat aangaat heeft oom Ko een goede levenspartner weten te kiezen. Ik weet er alles van!!!!
Wij waren altijd welkom, als we eens in de buurt van Zwolle waren. Het was de gastvrijheid van tevreden, gemoedelijke mensen. Tante Aad zullen we nog wel eens zien, oom Ko in dit aardse leven helaas niet meer.
Terwijl de meesten na de begrafenis elkaar weer troffen in de Adventskerk, reisde ik met de trein naar Leiden, waar om half 5 weer een stuk of 15 kinderen op mij stonden te wachten voor hun wekelijkse schaatsles.
Soms dwaalden mijn gedachten even weg naar de voor mij nieuwe verhalen van oom Ko, waaronder de ommekeer in zijn leven in Nederlandsch Indië. Deze katholiek kan in ieder geval dankbaar en tevreden zijn, omdat hij deze dominee als oom heeft gehad!