Jos Drabbels, Jaap de Gorter en deze marathonloper haalden Andrea Landman op. De deur werd geopend door Paul Verkerk, zodat de helft van de Elfstedenploeg van 11 februari bij elkaar zat in een ontspannen sfeer.
Helaas ging onze mentale coach niet mee. We schreven ons met ons vieren in het Mien Ruyspark in. De tassen werden in bewaring gegeven bij Bert Staal. De voltallige commissie Opleidingen van de IJVL was dus aanwezig.
Na een kleine kilometer inlopen begaven we ons naar het startvak. In de tent, waar we Mart Moraal tegenkwamen, wachtten we het startschot af, dat om kwart over 12 klonk. Een seconde of 20 later passeerden we de startstreep om in een druilerige regen aan de eerste ronde van 5 km te beginnen.
Geheel tegen de gewoonte in had Jaap een vliegende start. Pas na de eerste km hadden Jos en ik hem bijgehaald. Het veld begon meer en meer uit elkaar te trekken, zodat we met ons drieën aan ons eerste rondje om de Klinkenbergerplas begonnen. Toevalligerwijze hadden we alle drie zwarte bovenkleding aan, zodat ze ons zo hadden kunnen contracteren voor "The men in black".
Aan het eind van deze ronde om de Klinkenbergerplas had Jaap moeten lossen. Jos en ik liepen samen verder. Gezien het aantal mensen, dat nog aan de ronde om de plas heen moest beginnen, hadden we het nog niet zo gek gedaan. Dat bleek wel bij de drinkpost na de eerste ronde. Hier kwamen we na 22.19 aan.
Samen liepen we het tweede rondje. Af en toe haalden we wat lopers in, maar bij kilometer 9 werden we ingehaald door een in het blauw gehulde loper met een behoorlijk hoger tempo. Jos kon met hem mee, ik moest passen. Ik begon na 46.30 aan mijn derde rondje, terwijl Jos op de finishlijn af ging, die hij als Jos Dubbels in 47.05 passeerde.
De blauwe loper nam hier ruim de tijd om te drinken, zodat ik de laatste ronde samen met hem begon. Na een kilometer ging hij gas geven en liep hij met speels gemak bij me vandaan. Bij de viaduct naar de Klinkenbergerplas zag ik de snelste lopers van de 15 km me tegemoet komen. Zij hadden 3 km voorsprong op me genomen.
Het rondje om de plas heen moest ik in mijn eentje volmaken. Hoewel, in mijn eentje? Er werden zeer veel honden uit gelaten.
Vooral op het laatste stuk om de zandwinningsplas, met de wind vol tegen, was dat best zwaar. Maar wel een uitstekende training voor de marathon.
Bij de splitsing naar de finish toe bleek het nog een kilometer naar de eindstreep toe te zijn. Dit verklaarde ook de snelle tijd bij de eerste drinkpost: het rondje was maar iets van 4,5 km. De extra kilometer liep je nu. Met een 12e plaats en een tijd van 1.13.23 bruto, dus 1.13 laag, had ik aan mijn doelstelling om onder 1.15 te komen voldaan.
Bij de finish werden we opgewacht door de burgemeester van Oegstgeest, die ons een vaantje overhandigde. Volgende keer verwacht ik natuurlijk wel een lintje!
Andrea was, net als vorig jaar, op het podium gekomen.
Wederom had ze, nu met 55.05, brons en een bos bloemen.
Het was al met al een gezellige loop op deze verder verregende Tweede Paasdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten