Sinterklaasloop

Ieder jaar gaan de hardlopers na het startschot los

bij de Sinterklaasloop in het prachtige Panbos.
Ik reed er na de boodschappen halen naar toe,
deze gemoedelijke loop zonder al te veel gedoe.

Het was heerlijk weer na een aardig koude nacht,
het was licht bewolkt en de windkracht was zacht.

Bij de aankomst zag ik Jan Pieter Tensen staan.
Met hem zou ik naar de inschrijving toe gaan.
Met startnummer 723 liep ik naar het startvak.
Hier voelde ik me op de tweede rij op mijn gemak
naast de gelouterde sportman Jan Pieter Tensen.
Een betere gangmaker kon ik me echt niet wensen.

Deze Meerbonk loopt net zo snel als deze veteraan,
dus wij konden fluks in eigen tempo het bos in gaan.
Ieder duursporter weet, dat je dan profiteert van elkaar,
je sleept elkaar door het dooie punt heen, dat is waar.

Helaas deed Tensen de vijf kilometer en ik de tien,
dus na twee rondjes heb ik hem niet meer gezien.

Bij de derde ronde werd ik ingehaald door de winnaar,
die stukken sneller was dan ik, maar er is ook een maar,
ik zette op mijn beurt ook andere lopers op een ronde.
Zo eindigde ik in 51 minuten en ongeveer 30 seconden.
De tijd werd zodoende niet 51 of 52 minuten blank,
dat heeft in deze Sinterklaastijd een gevoelige klank.

Bij de Sinterklaasloop waren alle Pieten zwart als roet,
dat doet het bij de Katwijker bevolking nog erg goed.
Want in Katwijk gaan, dat weet deze bibliothecaris wel
de veranderingen meestal langzaam en niet razendsnel.
Derhalve kan het nog wel meerdere jaren duren gaan
voor je in het Panbos een Piet met roetvegen ziet staan.

"In Katwijk is alles anders" is de titel van een boek,
en dat kon de Goedheiligman ervaren bij zijn bezoek.

De Rennende Rijmpiet

Natuurmonumentenagenda

Gisteren plofte de Natuurmonumentenagenda voor 2020 op de deurmat, samen met de kalender van deze natuurorganisatie.

Zo kan ik allerlei sportpieken noteren zoals de marathon van Leiden en alle voorbereidingslopen daarvoor, maar ook het schaatsen zal prominent in de agenda terecht komen. Hopelijk met dit jaar veel natuurijs.
Daarnaast zal het nieuwe koorproject van "Projecta Musica" ook in de agenda prijken, net als de jaarlijkse fietsvakantie. Er zijn in 2020 kortom genoeg leuke dingen om naar uit te kijken.

Black Friday

Het was vandaag niet te vermijden. Het was Black Friday. De zoveelste rage, die aan de overkant van de oceaan is verzonnen, bereikte ons land. Al de hele week werd er reclame voor gemaakt op radio, televisie, de kranten en uiteraard op internet.

Wij deden aan deze onzin niet mee. Wat dat aangaat blijven we nuchter. We gaan geen dingen kopen, die we niet nodig hebben, omdat de commercie weer een nieuwe marketingtruc heeft bedacht.
Na de oppasdienst op onze kleinzoon fietste ik naar de Vondellaan, waar ik zoals iedere vrijdag in het schaatsseizoen in de Leidse IJshal training gaf aan kinderen.

Daar het de laatste training was voor Sinterklaas, lag het thema voor de hand: de Goedheiligman. Bij de training voor de Buitenschoolse sport begon ik met Pieterman, die met een zware zak op zijn rug drie rondjes moest schaatsen. Daarna mochten ze een paar rondjes strooien en de rondjes erna mochten ze de "pepernoten" oprapen van het ijs.
Dit rapen kon op 2 manieren: voorovergebogen of door de knieën gaan. Dat door de knieën gaan was een prima voorbereiding op het terugsturen en de zijwaartse afzet.

Een rit op het paard was een mooi vervolg hier op, net als het op en van het dak af klimmen dat was. In beide gevallen werd het diep zitten geoefend.
Als rustoefening tussendoor reed de goede Sint rechtop met zijn staf in de hand. Door de druk goed achterop te houden, ontwikkel je dan toch nog een aardige snelheid. Aan het eind van de training waren de kinderen aardig moe. En zo hoort het ook.

De schaatsles van de IJVL was heel anders. Met de hele groep kinderen deden we een minimarathon, waarbij ze mij niet mochten passeren. Na een fluitsignaal moesten ze proberen mij zo snel mogelijk te lappen. De vier laatsten vielen iedere ronde af. Dit ging zo door, tot 2 kinderen in de finale om de eerste plaats streden. In de week van het vrouwenquotum won een meisje!

Daarna deden we een schoorsteenspel, waarbij de kinderen in tweetallen pakjes naar de overzijde moesten brengen en in de schoorsteen gooien. Het voorste kind kreeg een ingepakte doos op de rug en het achterste kind duwde. Het pakje mocht niet vallen.
Halverwege de training kwamen 2 Pieten het ijs op. Nu verwacht je op Black Friday natuurlijk Zwarte Pieten, maar daar deden deze Pieten niet aan. Voor de kinderen maakt het niet uit. Die zijn er intussen wel aan gewend.

Na wat spelletjes speelden we tweelingtikkertje met de Pieten als startende tikkers. Aan het eind van deze schaatsles kreeg iedereen een chocoladeletter. Sommige tradities veranderen niet!

Nattigheid

Voor de zoveelste keer deze herfst was het weer eens kletsnat.

Het was geen vraag of ik de regenkleding aan zou trekken. Als ik dat niet deed, zou ik doorweekt in de Leidse IJshal aan zou komen na een fietsritje van 3 kilometer. Ik kon met droge schaatskleding aan de training van de "Krasse knarren" beginnen.
Dat gold niet voor een van mijn schaatsvrienden. Hij was met de auto gekomen. Zijn vrouw had echter het raampje open laten staan. Toen hij ging zitten, voelde hij nattigheid. Er stond een laagje water op de autostoel.

Ja, dat krijg je ervan als je in een cabrio wilt rijden....
Het was door het slechte weer wel rustiger dan gebruikelijk. Met een peloton van 15 man werkten we de piramide van 125 rondjes af. Het voordeel was wel, dat je meer ruimte had.
In het begin ging het lekker. Zo lekker, dat ik bij de 10 rondjes meeging met het tempo van 27 kilometer per uur. Dat had ik beter niet kunnen doen, want bij de 5 kilometer, die ik op kop reed, moest ik dat bezuren. De eerste 20 rondjes gingen vlak met 24 tot 25 kilometer per uur, maar de laatste 5 rondjes zakte het tempo toch in.
De zelfoverschatting van het begin van de training eiste zijn tol. Ik ben nog niet op het niveau van een maand terug. Maar goed, schaatsers moeten pas in januari en februari in topvorm zijn.

Ik heb verder heerlijk gereden. Het was de fietsrit door de nattigheid waard geweest.

Droogte-eiland

In regenpak gehuld fietste ik vanmorgen naar mijn werk in filiaal Hoornes/Rijnsoever. Daar het al regende toen mijn vrouw en ik ontwaakten, keek ik voor de aardigheid op Weerplaza. Bij expert kun je daar bij actueel weer bij de extremen onder andere zien, hoeveel regen er gevallen is.

Tot mijn stomme verbazing gaf het kopje "Neerslagsom" aan, dat er geen druppel gevallen was op KNMI-meetpunt Voorschoten.

In heel het land was regen gevallen, alleen bij ons niet. Dit klopte niet geheel met mijn eigen waarnemingen.
Kortom, ik dacht: "Dit kan niet waar zijn!"

Ik keek zodoende 10 minuten later nogmaals naar de neerslagsom met hetzelfde resultaat: 0 millimeter. Aansluitend keek ik naar de temperatuur.

Daar kon ik meetpunt Voorschoten niet ontwaren. Dat verklaarde het droogte-eiland. Kennelijk lag het meetpunt op anderhalve kilometer van mijn huis er door een of andere storing uit.
's Avonds deed alles het weer.

Voor uw gemoedsrust: de achterstand op het gebied van neerslag was aardig weggewerkt.....

Klein mannetje in het land der lange mannen

De afgelopen dagen was volop in de aandacht, dat de Nederlanders het langste volk op aarde zijn. We zijn een volk van lange mannen geworden.

De gemiddelde lengte is bij de mannen 181 centimeter, bij de vrouwen 167. De mannen zijn sinds 1981 bijna 4 centimeter gegroeid, de vrouwen 1,5.

Ik doe daar niet aan mee. Integendeel, in die jaren ben ik juist 3 centimeter gekrompen, van 173 naar 170 centimeter.

Ach ja, ik ben altijd al wat tegendraads geweest.
Maar dit terzijde. Interessanter is om te kijken naar de oorzaak van de gemiddelde groei. Anderhalve eeuw geleden waren we zo ongeveer het kleinste volk van Europa en nu het langste.

Een van de oorzaken zou de consumptie van zuivel kunnen zijn. We nuttigen jaarlijks heel wat melk en kaas. Inderdaad, we zijn een volk van kaaskoppen!

Nu valt het als klein mannetje natuurlijk niet mee, om in het land der lange mannen te leven. Temeer daar je van jongs af aan met discriminatie te maken hebt.

Sprookjesboeken lijken zo onschuldig, doch zij zijn dat niet. Ze eindigen immers steevast met de zinsnede "En ze leefden nog lang en gelukkig...."

Uitermate discriminerend voor korte mensen!

Als klein mannetje moet je het geluk zelf vinden....

Vrouwenquotum

Vandaag debatteerde de Tweede Kamer over het vrouwenquotum. De stemming hierover werd uitgesteld.

De "Krasse knarren" hoefde daar in de Leidse IJshal geen woord aan vuil te maken. Wij voerden het gewoon in. Daarover hoefden we niet te vergaderen.

De opkomst was met een peloton van ruim 20 schaatsers en een stuk of 7 losse schaatsers groot te noemen, maar waar gemiddeld genomen één vrouw met ons meerijdt, daar waren er vanmorgen 4.

Het begon met de dochter van Wim Klerks, die vrij had van school. Zij bracht de gemiddelde leeftijd meteen een paar jaar naar beneden. Zij opende het eerste blok van 10 rondjes, haar vader nam de tweede 5 rondjes voor haar rekening.

De rest van de piramide van 125 rondjes verliep zoals gebruikelijk. De 5 kilometer reed ik op kop. Het ging na een dip van een paar weken eindelijk weer lekker. Het was een vlakke race met 25 kilometer per uur. In Groningen zouden ze zeggen: "'t Kon minder!"

Dat kon ook gezegd worden van het tweede blok van 15 rondjes. Deze werd met 3 kopvrouwen verreden. Daar deze vrouwen een stuk jonger waren dan de aanwezige mannen en zij een prima tempo maakten, kregen ze te horen: "Een beetje meer eerbied voor de ouderen graag."

De politiek mag dan nog steeds steggelen over het vrouwenquotum, de "Krasse knarren" hebben het allang ingevoerd....

Evaluatie 333m.nl

Onder het kopje "Eigen sportvoorziening belangrijker dan samenwerking in de Leidse regio"  is een drietal interviews te beluisteren over het besluitvormingsproces rond IJshal "De Vliet", die de gouwe ouwe Leidse IJshal over een paar jaar moet gaan vervangen.

Uiteindelijk leidde dit proces niet tot de zo gewenste 333-meterbaan, maar met een prachtige energiezuinige 250-meterbaan kunnen we ook heel blij zijn. We krijgen immers een 50 meter langere maar veel bredere kunstijsbaan.
Het is voor iedereen, die geïnteresseerd is in de toekomst van de schaatssport in de Leidse regio, en wie is dat nu niet, om in ieder geval de interviews met wethouder van Sport Paul Dirkse en Jos Arts, voorzitter van de stichting, die de Schaatshal exploiteert, te beluisteren, evenals dat van wethouder Ruud Bouter van Zoeterwoude.

Dat de 333-meterbaan er uiteindelijk niet is gekomen, ligt vooral aan het dwarsliggen van partijen als Nieuw Elan. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Schaatsers in de Leidse regio weten nu in ieder geval, op welke partijen ze in 2022 NIET moeten stemmen.
Hopelijk schaatsen we dan op het spiegelgladde ijs van de 250-meterbaan aan de Voorschoterweg!

2020

2020 nadert met rasse schreden. Tijd dus voor een nieuwe agenda. Zoals gebruikelijk koos ik voor de agenda van Natuurmonumenten.

Ik deed dat middels een combinatiepakket met een kalender. Op deze manier steun ik Natuurmonumenten. Deze organisatie beheert in heel Nederland natuurgebieden, waarin wij kunnen fietsen, wandelen en als we geluk hebben ook schaatsen op natuurijs.

Als u zelf nog een agenda zoekt of een cadeau voor de feestdagen in december....

Stanley Menzo

De voetbalwereld is in rep en roer over het racisme in de stadions en op de velden.

De bekende druppel, die de emmer deed overlopen, was het racistisch toezingen van Excelsior-speler Ahmad Mendes Moreira door "supporters" van F.C. Den Bosch.

In kranten en op internet verschenen veel artikelen over dit al decennialang spelende probleem. Een van de artikelen was te lezen in Trouw. Columnist Sylvain Ephimenco schreef onder de titel "Het verdorven microkosmos van blanke hooligans is niet representatief voor Nederland" een verhaal, dat mij naar de keel greep.

Daarbij haalde Ephimenco een interview uit 1988 aan met Aron Winter en Stanley Menzo.
Ik citeer:  Menzo was toen laconieker en vertelde me dat als een banaan soms op zijn doel viel, hij die quasi onverschillig opzij schoof. Deze houding was drie jaar later, na steeds meer incidenten, voorbij. In een interview met Frénk van der Linden liep Stanley Menzo als het ware leeg. Diepgeraakt zei hij: “Soms sta ik innerlijk te huilen in dat doel. Je verbrokkelt volledig. Het is dat je het niet wilt tonen, dat je het die lui niet gunt”
Ik herkende dit volkomen. Ik heb namelijk dezelfde ervaring, alleen niet op het voetbalveld, maar gewoon als bibliothecaris. Het lot, dat iemand die in de publieke dienstverlening werkzaam is, kan treffen. Ik was in de uitlening voor hangjongeren het mikpunt van spot en hoon. In mijn geval betrof het niet mijn huidskleur, maar mijn vooruitstekende voortanden.

Vooral in mijn tijd als filiaalhoofd in Katwijk aan den Rijn, maar niet alleen daar, werd ik uitgescholden voor Broer Konijn en Zoef de Haas. Met enige regelmaat werden er winterwortels naar binnen gegooid.

In het begin pak je het laconiek op. Als dit getreiter jarenlang doorgaat, ook al was het niet constant, maar verdween het vaak voor een langere tijd om dan weer tevoorschijn te komen, raakt het je steeds meer. Op een gegeven moment knakt er iets in jou. De voormalige doelman van Ajax verwoordt het met akelige precisie: "Je staat soms innerlijk te huilen. Je verbrokkelt volledig."

Een enkele keer moest ik naar huis fietsen door een haag van 10 tot 15 treiterende jongeren. De machteloze woede, die je dan voelt, ondermijnt je volledig. Mijn redding is het schaatsen geweest. Er zijn heel wat dinsdagavonden geweest, waarop ik mijn opgekropte agressie in de Leidse IJshal op het ijs uitleefde. Twee uur achter elkaar doorrammen op het ijs, waarmee ik achteraf mijn duurvermogen flink heb opgekrikt. De lichamelijke pijn verbeet ik. Dat is een stuk makkelijker dan de geestelijke pijn verbijten.

Naar buiten toe deed ik dan, of alles goed ging en bleef ik de clown uithangen. 

Dat is op zich zich heel goed, want dan blijf je niet in de negativiteit hangen, maar blijf je ook de leuke kant van het leven en de waarde van vrienden zien. Lachen is en blijft het beste medicijn!
Er wordt wel gezegd: "Schelden doet geen pijn."
Net als Stanley Menzo weet ik wel beter!

Winterklaar voor het winterkoninkje

Het was vandaag wat warmer dan de afgelopen dagen, maar door de overigens niet al te harde oostenwind in combinatie met een hoog vochtigheidspercentage voelde het waterkoud aan.

Vanmorgen ben ik tweemaal naar het centrum van Leiden gefietst. De eerste keer was om de wekelijkse boodschappen bij "De Helianth" te halen, terwijl we ook nog wat pepernoten kochten op de markt.

De tweede keer vulde ik de biervoorraad aan met het oog op de donkere dagen voor Kerstmis. "De Blauwe IJsbeer" had een nieuw biertje aan het assortiment toegevoegd: "Dubbele Schotse IJsbeer".

Na met mijn vrouw geluncht te hebben, fietste zij naar de volkstuin toe. Een kwartier later volgde ik lopend haar voorbeeld. Ik ben altijd al een volgzaam type geweest....

Na 4 kilometer hardlopen kon ik aan de slag met de kruiwagen. Ik haalde 5 kruiwagens met paardenmest, hetgeen stukken eenvoudiger is dan een kruiwagen vol kikkers.

Tijdens deze ritjes tussen de mestvaalt en onze tuin zag ik tot 3 keer toe een winterkoninkje vanaf het pad een veilige haag in vliegen.

De mest haalde ik met het oog op het winterklaar maken van onze tuin.

De winterkoning heeft onze tuin al bestempeld als winterklaar. Nu is het wachten nog op de komst van Koning Winter!

Racefiets

Doordat ik vorige week vrijdag ziek was, heb ik helaas de trainingen van de Buitenschoolse sport en de IJVL in de Leidse IJshal over moeten slaan. Maar vandaag kon ik gelukkig weer aan de slag.
Om kwart over 4 had ik mijn vertrouwde groep weer. Daar ik niet wist, wat er vorige week aan oefeningen aan de orde was gekomen, had ik een serie oefeningen bedacht, waarbij alles samenkwam in het rijden op een racefiets.

Diverse voor het schaatsen belangrijke elementen zitten erin. Op een fiets met een racestuur heb je al automatisch een diepere zit. Om deze stabiele zit de combineren met het achterop zitten, liet ik de kinderen de trapbeweging maken.

Je haalt dan je been van achteren naar boven en zet deze dan voor je op het ijs. De druk komt dan gegarandeerd achter op je voet te liggen. Zeker als je de trapbeweging langzaam uitvoert. Dat was dan ook mijn opdracht. Zodoende konden de kinderen langer doorglijden met weinig moeite.

Wegens succes prolongeerde ik de les van de Buitenschoolse sport op de buitenbaan een uur later bij de training van de IJVL. Ik kan deze oefening aan iedere trainer, die met beginnende kinderen werkt, van harte aanbevelen.

Ook voor volwassenen werkt de racefiets prima!

"De bejaardenberg wordt steeds groter!"

Het was vanmorgen, toen ik naar de Vondellaan fietste om in de Leidse IJshal te gaan schaatsen met de "Krasse knarren", warmer dan gisteren, maar het voelde waterkoud aan.

Gisterenochtend had het ruim 3 graden gevroren en op klomphoogte kwam het zelfs tot matige vorst.

Het resultaat mocht er wezen. De weilanden waren wit van de rijp en op de luwe plekken in de boerensloten lag een dun vliesje natuurijs. In dit veel te warme jaar tekent zich toch een kleine kouperiode af.

Kennelijk had dit wat meer "Krasse knarren" naar de Leidse IJshal gelokt, want we begonnen om 9 uur met een peloton van 20 man, terwijl er nog een vijftal losse schaatsers op de buitenbaan rondreed.

Dit ontlokte aan een van de aanwezigen de uitroep: "De bejaardenberg wordt steeds groter!"

Maar de bejaarden reden nog best. De eerste serie van 5 rondjes ging met een vaartje van een kilometer of 25 per uur, de daaropvolgende 10 rondjes gingen nog ruim een kilometer harder.
Zelf was ik wel wat beter dan dinsdag, ondanks dat traplopen nog niet echt lekker ging. Ik werd net niet op een rondje gereden.
Dat gebeurde de volgende langere series wel, want ik spaarde me een klein beetje voor de 5 kilometer op kop. Het begon er weer een beetje op te lijken. Ik kon een mooie vlakke serie neerzetten van 24 per uur, maar de laatste 3 rondjes waren wel op het tandvlees. Ik ben weer op de weg terug.

De daarop volgende langere series liet ik een beetje lopen. Diep gaan komt later in het seizoen wel weer. Eerst moet het lichaam weer goed herstellen. De kortere series kon ik weer voluit meedoen. Ik voel me derhalve senang bij de bejaardenberg.

In de kantine van de IJshal sloten we de training bij de koffie, thee en warme chocolademelk met de nodige lachsalvo's af.