"Bertje!"

Om 6 uur ging de wekker af. Mijn vrouw bleef nog lekker liggen, terwijl ik mijn sportkleding aantrok en in de huiskamer in mijn eentje ontbeet. Ik zou om kwart voor 7 opgehaald worden door Wim Slootweg. Samen reden we naar Willem van Vliet om gedrieën comfortabel vervoerd te worden naar de Haarlemse kunstijsbaan, waar we mee zouden doen met de Bert Grotenhuis Bokaal.

Willem vertelde onderweg, dat de 1000 rondjes van Leiden dit jaar op 17 december gehouden zullen worden. Exact over 9 maanden.

Ik deed met mijn hoge bloeddruk mee met een doktersadvies. Het was goed om te sporten, maar niet op snelheid, omdat je dan de bloeddruk nog verder omhoog stuwt. Daar zou ik rekening mee houden. Ik zou de hele dag met de handrem erop rijden .

Bij binnenkomst in de hal van Kunstijsbaan Kennemerland volgde ik meteen nog een doktersadvies op. Ik ging direct naar nummer 100.

Om 8 uur klonk het startschot. Iedereen was nog gretig. Ik zat dan ook na 2 slagen al in de achterhoede. Daar zat ik helemaal niet mee. Ik wilde gewoon ontspannen rijden zonder al te veel inspanning. Als strategie had ik er voor gekozen om hetzelfde te doen als bij de 1000 rondjes van Leiden: geen pootje over! Voor met name het linkerbeen is dit behoorlijk zwaar.
Ik wist, dat ik met deze keuze wat vaart zou verliezen, maar dat nam ik op de koop toe. Ontspannen schaatsen was vandaag het credo.

Het had wel wat weg van mindfull schaatsen.

In het begin reed ik in mijn eentje de rondjes van 400 meter. Achter mij reden 2 vrouwen rond, voor mij de rest van de deelnemers aan de Bert Grotenhuis Bokaal. Dat duurde een minuut of 20. Toen kwam de eerste schaatser achter mij rijden. Als er een schaatser over de dam is, volgen er meer.

Allengs werden het er meer. Af en toe reed ik met een treintje achter me aan. Ik voelde me soms een langzame Leidse locomotief.


De "Leidse" aanwezigheid was aardig groot. Janina Wolf deed mee en zou uiteindelijk tweede worden bij de vrouwen. Jan Verlind reed ook 's middags mee. Verder kwam ik Martien Wijnands en zijn broer en Cor Hoogenboom tegen, terwijl Dennis van der Geest meer dan 100 rondjes achter me aan schaatste. 's Middags kwam IJVL-er Jaap Smit schaatsles geven op de winderige baan.
Ook ijsmeester Jan van Rijn van de Leidse IJshal reed 225 rondjes mee. Hij had gisteren een topavond gehad, toen hij in de Arena kon zien, hoe Ajax met 2-0 won van F.C. Kopenhagen.

Na anderhalf uur kwam de eerste dweilpauze. Ik nam alle tijd om 2 krentenbollen te eten en een isotone sportdrank te drinken, alvorens aan de tweede serie te beginnen, die na 140 rondjes eindigde. Ik lag aardig op schema.

Het fijne van al het kopwerk dat ik deed, is dat je je eigen tempo kunt blijven rijden. In een peloton kun je op een gegeven moment met harmonicaschaatsen te maken krijgen. Je kunt dan ongemerkt harder rijden dan op dit moment wenselijk is.

Een tweede voordeel was, dat er diverse schaatsers een transponder net boven hun enkel hadden. Dat had niks met elektronisch huisarrest te maken, maar zo kon je de rondetijden aflezen. Heel handig. De meeste rondjes gingen in 56 of 57 seconden per ronde. Je mag me een saaie vent vinden, maar vlak rijden is nog steeds mijn specialiteit.



De tussenstand was tijdens de volgende dweilpauzes 207, 273, 327 en 379 rondjes. Ik had op dat moment al in de gaten, dat ik de 500 rondjes in 9 uur bruto tijd niet zou redden. Hetgeen klopte. Na 434 rondjes strandde ik in het zicht van de haven op 488 omlopen. Het was exact 1 ronde meer dan bij mijn debuut in 2015. Over dat ene rondje extra deed ik wel anderhalf uur extra. Zeg maar eens, dat ik het niet rustig aan deed....

Desondanks had ik er vrede mee. Ik kende de oorzaak en was allang blij, dat ik het nog zover geschopt had, ook al bleef ik zeer ver verwijderd van de 713 rondjes van de winnaar bij de mannen, Gem Wender. En dat was nog niet eens alles: er zaten bij nummer 2, Evert-Jan van Dijk, met 680 omlopen rondjes van 36,0 en 36,3 tussen! Zij werden op het podium vergezeld door Gerard Ypma.

Het ereschavot bij de vrouwen bestond uit Ageeth Bosma, Janina Wolf en op een gedeelde derde plaats Eeki Hallo en José de Waard.
De winnares bij de vrouwen, Ageeth Bosma, liet zich niet onbetuigd met maar liefst 625 ronden oftewel 250 kilometer. Van haar kreeg ik iedere keer, dat ze me inhaalde een enthousiast "Bertje!" als aanmoediging te horen. Ik ben nog nooit zo vaak aangemoedigd vanuit het peloton.
Dat "Bertje" was trouwens wel op zijn plaats. Toen ik een jaar of 18 was, was mijn lengte 1.73. Bij het periodiek medisch onderzoek op mijn werk bleek ik vorige week nog maar 1.70 lang te zijn. In de afgelopen kabinetsperiode heb ik 3 centimeter ingeleverd! En dan willen ze ook nog, dat je LANGER doorwerkt!
Geen wonder, dat de regeringspartijen VVD en PvdA zo fors verloren hebben....

En nu komt de aanmoediging van Ageeth in een heel ander daglicht te staan. Mijn naam wordt genoemd!

Ik kan om begrijpelijke redenen nog niet uit de school klappen, maar ik wil toch een tipje van de sluier lichten. Het wordt een rariteitenkabinet!

Niet verder vertellen hoor! En als minister Kaya uit Turkije besluit om ons land nogmaals met een bezoek te vereren, dan zal ik haar allerhartelijkst ontvangen.

Reken maar, dat ze zich dan serieus genomen voelt....
Maar dit terzijde. Om kwart over 5 volgde de huldiging van de winnaars, waarna we ons met vrijwel alle deelnemers aan de Bert Grotenhuis Bokaal naar de kantine van de Haarlemse ijsbaan begaven.
Daar ik ook met alcohol moet matigen, nam ik eerst een alcoholvrij biertje. Daarna hield ik me aan het doktersadvies en sloot ik de gezellige schaatsdag in de Spaarnestad af met een gewoon biertje.